sanctuary
[ˈsæŋktʃueri]
n., pl. -aries
1) сьвяты́ня f., храм -а m.; сьвяці́лішча n.
2)
а) ме́сца прыста́нішча або́ абаро́ны
б) прыту́лак -ку m.
3) запаве́днік -у m.
a bird sanctuary — птушы́ны запаве́днік
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
likely
[ˈlaɪkli]
1.
adj.
1) праўдападо́бны, магчы́мы
2) адпаве́дны, до́бры
is this a likely place to fish? — Ці гэ́та до́брае ме́сца для ло́ўлі ры́бы?
2.
adv.
праўдападо́бна; магчы́ма
very likely — бада́й што
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
ambush
[ˈæmbʊʃ]
1.
n.
зало́га; заса́да f. (лю́дзі або́ ме́сца)
to lie in ambush — засе́сьці ў заса́ду
2.
v.t.
1) напада́ць з заса́ды
2) рабіць зало́гу
3.
v.i.
ляжа́ць у заса́дзе; прыто́йвацца
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
haunt
[hɔnt]
1.
v.t.
1) ча́ста наве́дваць
2) зьяўля́цца (пра зда́ні)
3) ча́ста прыхо́дзіць, не дава́ць спако́ю, гнясьці́ (пра ду́мку, успамі́ны)
2.
n.
1) прыту́лак, улюбёнае ме́сца
2) прыто́н -у m. (зладзе́йскі)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
spot1 [spɒt] n.
1. пля́ма, кра́пінка;
get out spots ачышча́ць ад пля́маў;
a spot on smb.’s reputation цень на чыёй-н. рэпута́цыі
2. ме́сца; мясцо́васць, раён;
spot coverage of the news паведамле́нні з ме́сца падзе́й;
hot spots of the world гара́чыя кро́пкі плане́ты;
favoroute vacation spots любі́мыя ме́сцы для адпачы́нку;
a weak spot сла́бае ме́сца, слабіна́
3. BrE, infml крыху́, тро́хі, невялі́кая ко́лькасць;
a spot of rain кро́пля дажджу́;
a spot of leave каро́ткі адпачы́нак
4. pl. spots med. сып, вы́сыпка (на целе)
5. AmE, infml рэстара́н, забяга́лаўка;
a night spot начны́ клуб
6. infml ця́жкае стано́вішча;
She was in a (tight) spot. Яна апынулася ў цяжкім становішчы.
♦
in spot не заўжды́, спарады́чна;
hit the spot задаво́ліць жада́нне, прыйсці́ся даспадо́бы;
You hit the spot. Вы патрапілі якраз у самую кропку;
on the spot на ме́сцы;
cаn the leopard change its spots? ≅ ці мо́жа воўк стаць аве́чкай?
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Заса́да ’скрытае месца; спосаб, людзі, што выкарыстоўваюцца для нечаканага нападу’. Рус., укр. заса́да ’тс’, польск. zasada ’аснова, прынцып’, в.-луж. zasada ’аснова’, ’усаджванне за кімсьці, чымсьці’, чэш., славац. zásada ’аснова, прынцып’, ’пастка’, серб.-харв. за̑сада ’прынцып’, балг. заса̀да ’засада’. Ст.-рус. засада ’атрад войска для абароны ці нападу’ (XVI ст.). Бязафіксны назоўнік з тэматычным ‑а ад дзеяслова zasěsti (< za‑sěd‑ti, гл. сядзець) і чаргаваннем галоснага з далейшай спецыялізацыяй значэння: ’месца і людзі, што сядзяць у гэтым месцы для нечаканага нападу’ > ’спосаб такога нападу’. Лядзяева, Вестник МГУ, 1959, 4, 171; Шанскі, 2, З, 61.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Наводны ’пра свойскую жывёліну ці птушку, якая нарадзілася, выведзена дзе-н. у другім месцы; такая жывёліна адбіваецца ад свайго двара, ад чарады’ (Янк. 2), ’чужы, прыблудны’ (стаўбц., Жыв. сл.; маладз., Янк. Мат.), ’прыведзены (з іншага месца)’ (ТС). Відаць, ад наводзіць ’асочваць, выяўляць месца знаходжання’ (ТС), параўн. наводзіць куру ’высочваць, дзе нясецца курыца’, што ў сваю чаргу звязана з наводзіць ’чараваць, уплываць пры дапамозе чараў’: «Коліся моя невестка наводзіла» (як згубіцца што) (ТС); пра апошняе больш падрабязна гл. Машынскі, Kultura, II, 1, 343 і інш. Усё да ве́сці, вяду́ (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Мане́ж ’памяшканне або месца для коннага прывода малатарні, ваўначоскі і да т. п., ’месца верхавой язды’, ’арэна цырка’, ’пераносная загародка для дзяцей, якія пачынаюць хадзіць’, ’поле, дзе абучаюцца вайскоўцы’ (ТСБМ, П. С., Хрэст. дыял., Сцяшк., Смул., Шат., Сцяц.; дзярж., ганц., ДАБМ, к. 238). Запазычана з польск. maneż, якое з франц. manège < італ. maneggio ’кіраванне коньмі’ < італ. mano < лац. manus ’рука’ (SWO, 450; Голуб-Ліер, 301). Рус. мане́ж ’тс’ таксама з франц. мовы самастойным шляхам (Фасмер, 2, 568). Сюды ж мане́жыць ’аб’яжджаць каня паводле правіл манежнай язды’, ’мучыць, таміць’ (ТСБМ, Шат.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ву́згалаўе ’падушка (у возе)’ (БРС); ’накладка на пярэднюю вось воза пры перавозцы бярвення’ (Шат.; лях., Янк. Мат.), вузгало́ўе ’частка воза — драўляны брусок над пярэдняй воссю’ (карэліц., Янк. II). Тэрміналагічнае значэнне другаснае, узнікшае шляхам пераносу слова з бытавой сферы; параўн. узгало́ўе ’месца ў галавах’ і пад. утварэнні ў слав. мовах, якія могуць мець і больш канкрэтныя значэнні: укр. узголо́вʼя ’тс’, польск. wezgłowie ’падушка’, славен. vzglȃvje, серб.-харв. у̀згла̄вље ’месца ў галавах’ і ’падушка’, балг. въ́зглаве ’падушка’ і інш., што дазваляе рэканструяваць прасл. vъz‑golvьje ’ўзгалоўе; падушка’. Параўн. вузгал, вузгалавак.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Се́лішча ‘зямельны ўчастак, заняты будынкамі, садамі’ (ТСБМ; люб., Сл. ПЗБ, Янк. 2, Шушк., Яшк.), ‘сяло або месца, дзе яно было’ (Касп., Гарэц., Ласт., Др.-Падб., Ян.), ‘будоўля’ (Сцяшк.), ‘невялікі лужок каля сотак’ (шчуч., З нар. сл.), ‘месца, дзе стаяла хата’ (палес., ЛА, 4; чэрв., ст.-дар., Сл. ПЗБ), ст.-бел. селище ‘тс’. Укр. се́лище, рус. се́лище, ст.-рус. селище, чэш. sídliště, серб.-харв. се̏лиште, славен. selišče, балг. се́лиште, макед. селиште ‘пасяленне’. Прасл. *sědlišče, *selišče ад прасл. *sědlo (гл. сяло) з суф. nomina loci ‑išče. Гл. БЕР, 6, 602.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)