Verbum

няво́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Раб, зняволены.

2. перан., чаго. Чалавек, які знаходзіцца пад уплывам, уладаю чаго-н. Н. пачуццяў.

|| ж. няво́льніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. няво́льніцкі, -ая, -ае.

паліты́чны, -ая, -ае.

1. гл. палітыка.

2. Дзяржаўна-прававы. Палітычная арганізацыя грамадства. П. лад.

3. Тактычны і лоўкі, умелы ў абыходжанні, дыпламатычны (разм.). П. чалавек.

|| наз. паліты́чнасць, -і, ж. (да 3 знач.).

пасажы́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

Чалавек, які ажыццяўляе паездку на цягніку, параходзе або іншым відзе транспарту.

|| ж. пасажы́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак.

|| прым. пасажы́рскі, -ая, -ае. П. параход.

го́рды, -ая, -ае.

1. Надзелены пачуццём уласнай годнасці, павагі да сябе. Г. чалавек.

2. Поўны пачуцця задавальнення сабой. Г. позірк.

3. Ганарысты, фанабэрысты. Ласкавае цялятка дзвюх матак ссе, а гордае — ніводнай (прыказка).

гумары́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

1. Аўтар або выканаўца гумарыстычных твораў.

2. Чалавек, схільны да гумару.

|| ж. гумары́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. гумары́сцкі, -ая, -ае.

дасці́пны, -ая, -ае.

1. Які вызначаецца вострым розумам, незвычайным уменнем ярка, трапна, смешна або з’едліва выказаць думку. Д. чалавек. Д. фельетон. Д. жарт.

2. Цікаўны, дапытлівы. Дасціпнае дзіця.

|| наз. дасці́пнасць, -і, ж.

дво́йка, -і, ДМ дво́йцы, мн. -і, дво́ек, ж.

1. Лічба

2.

2. Група з двух чалавек або двух аднародных прадметаў.

3. Нездавальняючая школьная адзнака.

4. Назва чаго-н., абазначанага лічбай 2.

суперме́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Герой, надзелены нязвыклымі якасцямі, якія робяць яго непераможным, чароўна-абаяльным.

2. (іран.). Чалавек, які лічыць сябе вышэйшым, важнейшым за іншых.

|| прым. суперме́нскі, -ая, -ае (разм.).