Verbum

здава́ць гл. здаць.

здаво́лены, -ая, -ае.

Тое, што і задаволены.

|| наз. здаво́ленасць, -і, ж.

здаво́ліцца, -люся, -лішся, -ліцца; зак., чым (разм.).

Тое, што і задаволіцца.

|| незак. здавальня́цца, -я́юся, -я́ешся, -я́ецца і здаво́львацца, -аюся, -аешся, -аецца.

здаво́ліць, -лю, -ліш, -ліць; здаво́ль; -лены; зак. (разм.).

Тое, што і задаволіць.

|| незак. здавальня́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е і здаво́льваць, -аю, -аеш, -ае.

здагада́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца; зак.

Зразумець, прыйсці да правільнай думкі.

|| незак. здага́двацца, -аюся, -аешся, -аецца.

здага́дка, -і, ДМ -дцы, мн. -і, -дак, ж.

1. Меркаванне, заснаванае на верагоднасці, магчымасці чаго-н.

Ваша з. правільная: так і было.

2. Кемлівасць, здольнасць улоўліваць сутнасць справы (разм.).

У гэтай справе патрэбна з.

здага́длівы, -ая, -ае.

Кемлівы, які лёгка знаходзіць правільнае рашэнне.

Здагадлівае дзіця.

|| наз. здага́длівасць, -і, ж.

здалёк і здалёку, прысл.

З далёкай адлегласці ці з аддаленага месца, далёкай мясцовасці.

Вёска відаць з.

Пачаць размову з. (перан.: не прыступаючы адразу да сутнасці справы).

здань, -і, мн. -і, -ей, ж.

Вобраз каго-, чаго-н., які ўзнікае ва ўяўленні; прывід; тое, што здаецца.

Начныя здані.

Перажытае чаргавалася з нейкімі зданямі.

здараве́нны, -ая, -ае (разм.).

1. Высокага росту і моцнага целаскладу.

З. мужчына.

2. Вельмі вялікі, велізарны (пра рэчы, прадметы).

Здаравеннае палена.