эгаты́зм
(фр. égotisme, ад лац. ego = я)
перабольшаная думка пра сваю асобу, пра свае вартасці і значэнне; самаўлюбёнасць.
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
адсябя́ціна, ‑ы, ж.
Разм. неадабр. Свае ўласныя словы, устаўленыя ў чужы тэкст. // Учынкі, дзеянні, зробленыя самавольна, наперакор існуючым указанням.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
паўнале́тні, ‑яя, ‑яе.
Які дасягнуў паўналецця. [Лабыш:] Ну, бяры свае паперы: ты ўжо паўналетняя і павінна сама здымаць працэнты. Козел.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пя́тніца, ‑ы, ж.
Пяты дзень тыдня.
•••
Сем пятніц на тыдні у каго — пра таго, хто часта мяняе свае рашэнні.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сообразова́ть книжн.
1. сов. узгадні́ць, пагадзі́ць;
2. несов. узгадня́ць, пагаджа́ць;
сообразова́ть свои́ де́йствия с зако́нами узгадні́ць (узгадня́ць) свае́ дзе́янні з зако́намі;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
overestimate [ˌəʊvərˈestɪmeɪt] v. пераацэ́ньваць, перабо́льшваць;
overestimate one’s abilities перабо́льшваць свае́ здо́льнасці;
The importance of these papers cannot be overestimated. Важнасць гэтых дакументаў нельга пераацаніць.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
уваткну́ць сов. воткну́ть; (что-л. острое — ещё) вонзи́ть; всади́ть;
◊ у. свае́ тры гро́шы — су́нуть свой нос;
у. язы́к — встрять в разгово́р
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
own1 [əʊn]adj., pron. свой; ула́сны;
She has money of her own. У яе ёсць свае грошы;
see smth. with one’s own eyes ба́чыць што-н. на свае́ во́чы
♦
(all) on one’s own сам, без дапамо́гі; адзі́н;
come into one’s own атрыма́ць нале́жнае, дабі́цца свайго́; атрыма́ць прызна́нне, уступа́ць у свае́ правы́;
get one’s own back on smb.infml разлі́чвацца/квіта́цца з кім-н.;
hold one’s own стая́ць на сваі́м;
The patient is holding his own. Пацыент змагаецца з хваробай.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Прытыка́ць 1 ’ткаць шчыльна, каб атрымоўвалася палатно, а не радно’ (Федар.). Да тыкаць, ткаць (гл.).
Прытыка́ць 2 ’папракаць’ (Нас., Байк. і Некр.), ’умешваць, далучаць’ (Шат.). Укр. притика́ти ’ўмешваць, рабіць некага прычынным да пэўнай справы’, приткну́ти ’злавіць на слове’, прити́ки дава́ти ’закранаць; чапляцца’, рус. притыка́ться ’лезці ў чужыя справы; чапляцца да некага, дамагацца нечай прыхільнасці, любасці’. Гл. ты́каць, параўн. тыкаць нос ’лезці не ў свае справы’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Пяра́варацень ’няўстойлівы ў сваіх поглядах і паводзінах’ (Арх. ГУ), пёрэваратень ’тс’ (Растарг.). З рус. паўд. перевертень, перёвертень, перевертень, переваротень ’той, хто перайшоў у іншую веру, пераняў іншыя звычкі і мову’, ’чалавек, які рэзка мяняе свае погляды’, ’здраднік’, ’няверны ў каханні’ < переворотить ’перавярнуць’. Беларускім паводле паходжання з’яўляецца пярэварацень ’той, хто з чалавека пераўтвараецца ў жывёлу’ (гл.) ці ’той, хто змяніў сваю веру’ (Нас.). Да вярнуць, варочаць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)