пеліка́н, ‑а, м.

Вялікая вадаплаўная птушка з доўгай дзюбай і вялікім мяшком пад ёю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прася́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Невялічкая пеўчая птушка сямейства аўсянкавых.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сіні́ца, -ы, мн. -ы, -ні́ц, ж.

Невялікая стракатая птушка атрада вераб’інападобных.

|| памянш. сіні́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

|| прым. сіні́чы, -ая, -ае і сіні́чын, -а.

Сінічы свіст.

Сінічына гняздо.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

auk

[ɔk]

n.

гага́ра f. (марска́я аркты́чная пту́шка)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

mockingbird

[ˈmɑ:kɪŋbɜ:rd]

n., Zool.

перасьме́шнік -а m. (пту́шка)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

пага́нка, ‑і, ДМ ‑нцы, ж.

1. Лаянк. Жан. да паганец (у 1 знач.).

2. Ядавіты грыб. Бледная паганка.

3. Вадаплаўная птушка, мяса якой мае непрыемны смак. На Палессі водзіцца вушатая, або вялікая паганка, прыгожая чорна-белая птушка. Прырода Беларусі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лірахво́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Птушка атрада вераб’іных з бура-шэрым апярэннем і лірападобным хвастом.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

медае́д, ‑а, М ‑дзе, м.

Лясная паўднёвая птушка атрада вераб’іных, якая корміцца звычайна нектарам кветак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сухано́с, ‑а, м.

Пералётная птушка атрада гусіных, якая жыве пераважна ў стэпавых зонах каля вадаёмаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тана́гра, ‑ы, ж.

Пеўчая птушка атрада вераб’іных з чырвоным апярэннем, якая жыве ў лясах Амерыкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)