działka
ж.
1. дзялянка, участак;
działka budowlana — будаўнічая пляцоўка; будаўнічы ўчастак;
działka gruntu — зямельны ўчастак, зямельная дзялянка; дзялка;
2. разм. дача;
3. бат. пялёстак;
4. дзяленне (на шкале)
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
дзіця́чы
1. де́тский;
~чая літарату́ра — де́тская литерату́ра;
2.: д. пако́й де́тская;
3. (о возрасте) де́тский, ребя́ческий, младе́нческий;
4. перен. де́тский; ребя́ческий;
~чыя разважа́нні — де́тские (ребя́ческие) рассужде́ния;
○ дз. дом — де́тский дом;
~чыя я́слі — де́тские я́сли;
дз. сад — де́тский сад;
~чая пляцо́ўка — де́тская площа́дка;
◊ дз. ле́пет — де́тский ле́пет
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
дзяці́нец
1. Стар. Крэмль — унутраная частка замка, горада.
2. Замчышча; месца, дзе быў дварэц, панскі замак (Кап. Серб. 1914, 76).
3. Пляцоўка каля хаты, абгароджаная надворнымі будынкамі (Зах. Бел.). Тое ж панадвор'е, панадворычча (Слаўг.).
Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)
мане́ж
(фр. manége)
1) спецыяльны будынак або абгароджанае месца для верхавой язды і трэніроўкі коней;
2) арэна цырка;
3) памяшканне для заняткаў па лёгкай атлетыцы, спартыўных гульняў і інш.;
4) невялікая пераносная пляцоўка з агароджай для дзяцей, якія пачынаюць хадзіць.
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
ток
1. Глінабітная пляцоўка ў гумне для малацьбы; гумно (БРС). Тое ж малатня́ (Паст.).
2. Высокае роўнае месца, плошча; месца, шырэйшае за вуліцу, дзе збіраецца народ (Слаўг.); прытаптанае цвёрдае месца без травы (Лёзн., Слаўг.); убіты, цвёрды грунт (Слаўг.). Тое ж точышча (Слаўг.).
3. Глінабітная падлога (БРС).
4. Месца, дзе такуюць цецерукі (Бых., Тур.).
5. Цячэнне вады (Слаўг.).
6. Пляцоўка для малацьбы на полі, для збожжа каля зернясховішча (Бых., Слаўг.).
□ Тураў ток — месца каля калодзежа у г. Тураве.
Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)
та́мбур 1, ‑а, м.
1. Частка памяшкання (паміж знадворнымі і ўнутранымі дзвярамі), якая засцерагае ад пападання ў памяшканне халоднага паветра. Праз хвіліну Ларыса стаяла ў тамбуры ізалятара, старанна шоргала падэшвамі па апілках. Стаховіч.
2. Закрытая пляцоўка пасажырскага чыгуначнага вагона. Уваходзячы ў вагон, Багуцкі прыпыніўся быў у тамбуры і твар у твар сутыкнуўся з памятай кепкай. Лынькоў. Андрэй ускочыў на падножку вагона і знік у тамбуры. Васілёнак.
3. Спец. Цыліндрычная або шматгранная верхняя частка будынка, якая падтрымлівае купал; барабан (у 3 знач.).
[Фр. tambour.]
та́мбур 2, ‑у, м.
Род вязання або вышывання вочка ў вочка.
[Фр. tambour]
тамбу́р 1, ‑а, м.
Уст. Барабан (у 1 знач.).
[Фр. tambour з араб.]
тамбу́р 2, ‑а, м.
Тое, што і танбур.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
court1 [kɔ:t] n.
1. суд; судо́вы працэ́с
2. (the court) су́ддзі;
Supreme Court Вышэ́йшы суд (апеляцыйны суд па грамадзянскіх справах у Вялікабрытаніі);
a court of appeal апеляцы́йны суд;
a court of honour суд го́нару;
open the court пача́ць судо́вы працэ́с;
take smb. to court пада́ць на каго́-н. у суд
3. sport пляцо́ўка;
a tennis court тэ́нісны корт
4. the court двор (караля)
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Rámpe
f -, -n
1) пад’е́зы́, пляцо́ўка, схо́ды
2) чыг. тава́рная платфо́рма
3) тэатр. ра́мпа;
vor die ~ tréten* вы́йсці на сцэ́ну;
das Licht der Rámpe erblícken уба́чыць святло́ ра́мпы, быць паста́ўленым (пра спектакль)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
падастава́ць, ‑стаю, ‑стаеш, ‑стае; ‑стаем, ‑стаяце; зак., што.
1. Дастаць, выцягнуць усе, многае або вялікую колькасць чаго‑н. Падаставаць кнігі з шафы. □ Невядомы.. падаставаў цвічкі, якія трымалі шкло, выняў шыбу і, прасунуўшы руку ў сярэдзіну, адшчапіў кручок. Курто. [Антон Аўдзеевіч:] Колькі.. [лейтэнант] падаставаў мін, колькі разоў хадзіў па краю бездані... Кірэенка. // (1 і 2 ас. не ўжыв.). Выняць што‑н. схаванае — пра ўсіх, многіх. Апусцела пляцоўка: адны пайшлі абедаць у сталоўку, другія падаставалі загорнутыя ў газеты пакуначкі, паселі на шпалы і са смакам падмацоўваліся. Дадзіёмаў. Канвойнікі спыніліся пад вярбою, зараз жа падаставалі кісеты і пачалі вярцець папяросы. Колас.
2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Набыць, раздабыць што‑н. — пра ўсіх, многіх. — Нашы хлопцы немаведама скуль падаставалі стрэльбы і давай жарыць. Чарот.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пры́печак, ‑чка, м.
1. Месца, пляцоўка перад чалеснікамі печы. На руках [маці] данесла яго да прыпечка, а як узяла на вілкі і падняла, каб падаць яго далей у печ, рукі задрыжалі, закружылася галава і чыгун перавярнуўся. Галавач. [Люда] расклала на прыпечку з трэсак агеньчык. Хадкевіч.
2. Выступ печы або дашчаны насціл каля печы, на якім можна сядзець або ставіць што‑н.; прымурак. На прыпечку змардаваная гаспадыня, вурк[очучы] верацяном, цягне бясконцую, як жыццёвая нягода, нітку. Зарэцкі. Андрэйка скочыў на прыпечак, потым на печку і, натужыўшыся, галавою ўзняў адну дошчачку, другую і шмыгануў на дах... Кавалёў.
3. Абл. Выемка для вуголля, попелу ў печы. Аўгінка вымятала памялом печ. Старанна згарнуўшы вуголле ў прыпечак, пачала класці дровы. Асіпенка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)