Духмя́ны ’пахучы, водарны’ (БРС, Касп.). Рус. духменый, духмя́ный. Утварэнне суфіксам *‑men‑ ад *duxъ ’пах, духмянасць, водар’. Трубачоў (Эт. сл., 5, 151) рэканструюе прасл. дыял. *duxmenъ ’духмяны’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пры́тарны ’непрыемны ад празмернай канцэнтрацыі якіх-небудзь якасцей (пра смак, пах і пад.)’; ’празмерна, ненатуральна саладжавы’ (ТСБМ). Улічваючы ўжыванне толькі ў літаратуры, — з рус. при́торный ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

благово́ние ср., книжн.

1. пах, род. па́ху м., паху́часць, -ці ж., духмя́насць, -ці ж.;

2. (ароматические вещества) духмя́ныя рэ́чывы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

му́скусны в разн. знач. му́скусный;

м. пах — му́скусный за́пах;

~ная зало́за — му́скусная железа́;

○ м. бык — зоол. му́скусный бык

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

цвілы́

1. (относящийся к плесени) пле́сенный;

ц. пах — пле́сенный за́пах;

2. (покрытый плесенью) запле́сневелый;

ц. сыр — запле́сневелый сыр

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

bouquet

[bʊˈkeɪ]

n.

1) буке́т -а m. (кве́так)

2) [boʊˈkeɪ] пах, во́дар -у m. (віна́)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

exhale

[eksˈheɪl]

v.

1) выдыха́ць

2) выдзяля́ць (-ца) (пах паве́тра, дым)

3) выпаро́ўваць, выпаро́ўвацца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

fragrance

[ˈfreɪgrəns]

n., pl. -cies

во́дар -у m., духмя́насьць f., пах -у m.

•

- fragrances

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

frowsy, frowzy

[ˈfraʊzi]

adj.

1) за́тхлы, пры́тхлы; пракі́слы, скі́слы (пах)

2) неаха́йны; бру́дны (пако́й)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

inoffensive

[,ɪnəˈfensɪv]

adj.

1) бяскры́ўдны; мі́рны, няві́нны; няшко́дны

2) някры́ўдны

3) няпры́кры (смак, пах)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)