Сцёўкаць ’гучна рассякаць паветра гнуткім дубцом або кароткай пужкай’ (васіл., Лаўшук, вусн. паведамл.). Гукапераймальнага паходжання, параўн. шчоўкаць, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

спёрты​I разм. (які цяжка трываць) stíckig, dumpf;

спёртае паве́тра stíckige Luft

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

аэраге́нны

(ад аэра- + -генны)

мед. які паходзіць з паветра, перадаецца праз паветра (напр. а-ая іпфекцыя).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

кампрэ́сія

(лац. compressio = сцісканне)

сцісканне паветра, газу або гаручай сумесі ў цыліндры рухавіка, паветра ў кампрэсары.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

шчы́льнасць ж. пло́тность;

ш. паве́тра — пло́тность во́здуха;

адзі́нка ~ці — физ. едини́ца пло́тности;

○ ш. агню́ — воен. пло́тность огня́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

змей, зме́я, мн. зме́і, -яў, м.

1. Вялікая змяя; тое, што і змяя (разм.).

2. Казачнае крылатае страшыдла з тулавам змяі.

Трохгаловы з.

3. Лёгкі каркас, абцягнуты паперай ці матэрыяй, які запускаецца на нітцы ў паветра.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абцяка́льны, -ая, -ае.

1. Які мае такія вонкавыя абрысы, што забяспечваюць пры руху найменшае супраціўленне паветра, вады і пад.

Аўтамабіль абцякальнай формы.

2. перан. Які абыходзіць спрэчныя пытанні́; няпэўны, ухілісты.

А. адказ.

|| наз. абцяка́льнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адду́шына, -ы, мн. -ы, -шын, ж.

1. Адтуліна для выхаду паветра, дыму і пад.

А. ў печы.

2. перан. Тое, што дае выхад чаму-н. (пачуццям, настрою і пад.).

Знайсці аддушыну ў гутарках з блізкім чалавекам.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цяпло́, -а́, н.

1. Нагрэты стан чаго-н. (пра тэмпературу паветра, памяшкання, прадмета).

На вуліцы адзін градус цяпла.

Ц. рукі.

2. Цёплае надвор’е; цёплая пара года.

3. перан. Сардэчныя, добрыя адносіны.

Іх заўсёды яднала ц. дружбы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паветрапла́ванне, ‑я, н.

Тэорыя і практыка руху ў паветры на апаратах, лягчэйшых за паветра.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)