petrifaction

[,petrɪˈfækʃən]

n.

1) акамяне́ньне n.

2) акамяне́ласьць f.

3) не́шта акамяне́лае

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

belt​1 [belt] n.

1. по́яс; пас, рэ́мень, папру́жка;

do up/fasten a belt завя́зваць, зашпі́льваць по́яс/папру́гу

2. по́яс, зо́на, раён; паласа́;

a shelter belt полеахо́ўная лясна́я паласа́;

We live in the commuter belt. Мы жывём у прыгарадзе.

♦

below the belt (уда́р) ніжэ́й по́яса;

have smth. under one’s belt infml мець не́шта за плячы́ма; набы́ць, атрыма́ць не́шта

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Жура́ ’цура’ (Шат.), ’кісель’ (Сл. паўн.-зах.). Рус. пск. жура ’нешта кіслае’. Гл. жур.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Мяжджэра ’нешта грубае, порыстае, наздраватае’ (Гарэц.), ’дзірка, пралом, пустата’ (Др.-Падб.). Да мажджа́ра (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Gespénst

n -(e)s, -er пры́від, здань

er sieht überall ~er — яму́ ўсю́ды не́шта здае́цца [мро́іцца]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

дзе́сьці, прысл.

У нейкім, дакладна не вядомым месцы. Рысы твару скрыпача нагадвалі Лабановічу нешта знаёмае. Дзесьці ён бачыў такі твар, але дзе? Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

залепята́ць, ‑лепячу, ‑ляпечаш, ‑ляпеча; зак.

Пачаць лепятаць. // Пралепятаць. Стараста, пажылы, злыселы мужчына, лісліва пакланіўся, нешта залепятаў, а калі выпраміўся, дык раптам збялеў. Казлоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пе́ставацца, ‑туюся, ‑туешся, ‑туецца; незак.

Тое, што і песціцца. Пеставацца ў пасцелі не было калі — вунь жонка нешта ўжо смажыць на снеданне. Гроднеў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эмбалі́я

(н.-лац. embolia, ад лац. embolus = клін < гр. embolos = нешта ўстаўленае)

закупорванне крывяноснага сасуда якой-н. густой часцінкай, занесенай крывёю; бывае пры пароках сэрца, тромбафлебіце і інш.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

ша́снуць, -ну, -неш, -не; -ні; зак. (разм.).

1. Шуснуць, шмыгнуць куды-н.

Ш. у гушчар.

2. 3 шумам, хутка ўпасці, зляцець.

Дрэва шаснула на зямлю.

3. Моцна стукнуць па чым-н. або з энергіяй праявіцца ці хутка зрабіць што-н.

Ш. палкай па дошцы.

Ш. нажом па мясе.

Ш. талерку (пабіць). Шаснуў дождж.

Шаснула куля над галовамі.

4. Утварыць шоргат, глухі шум.

Нешта шаснула ў кустах.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)