мадыфікацыя палавога размнажэння, пры якой новы арганізм развіваецца ў адпаведнасці толькі з генетычным матэрыялам сперматазоідаў; разнавіднасць партэнагенезу. Пры андрагенезе мацярынскае ядро гіне яшчэ да пранікнення сперматазоідаў у клетку і ўзнікае гаплоідны арганізм з храмасомным наборам бацькоўскай формы (наз. андрагенетычным). Звычайны ў кукурузы, некаторых відаў тытуню, эксперыментальна атрыманы ў шаўкапрада, наезнікаў. Штучнае атрыманне жыццяздольных зародкаў магчыма пры аднаўленні дыплоіднага набору храмасом, калі ў яйцаклетку пранікае адначасова некалькі сперматазоідаў і зліваюцца 2 бацькоўскія гаплоідныя ядры. У доследах андрагенез выкарыстоўваецца для вывучэння магчымасцяў кіравання полам пры неабходнасці атрымаць толькі мужчынскае патомства.
Выліты бацька, копія бацька (разм.) — пра дзіця, з твару вельмі падобнае да бацькі.
Прыёмны бацька — чалавек, які прыняў дзіця ў сваю сям’ю на правах сына (дачкі).
Увесь у бацьку (разм.) — пра дзіця, якое з твару і характарам падобнае да бацькі.
|| прым.ба́цькаў, -кава (да 1 знач.) іба́цькаўскі, -ая, -ае (да 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
he
[hi:]1.
pron.
ён
2.
n.
хлапе́ц -ца́, мужчы́на -ы m., жывёліна мужчы́нскага ро́ду
he- (у склада́ных сло́вах абазнача́е самца́)
he-duck — ка́чар -а m.
he-goat — казёл -ла́m.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
мікст
(англ. mixed, ад лац. mixtus = змешаны)
1) змешаны рэгістр пеўчага голасу, пераходны паміж грудным і галаўным рэгістрамі;
2) поезд з вагонаў рознага прызначэння;
3) гульня ў тэніс, у якой партнёрамі з’яўляюцца змешаныя пары (мужчына і жанчына).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
Афэ́рма, ахвэ́рма, ахэ́рма ’неахайная жанчына, апушчаны чалавек’ (Цых.), оферма, офэрма (КСТ), укр.оферма, воферма ’нязгрэба, няздара’, польск.oferma. Запазычанне. У якасці крыніцы для польскага слова прыводзяць ням.ohne Forme (Дарашэўскі), што з семантычнага боку, здаецца, знаходзіць пацверджанне ў беларускіх гаворках, параўн. значэнне слоў хорма ’нікчэмны мужчына’, ’форма’ і нехорматны ’неахайны, неакуратны’ (КСТ), аднак з фармальнага боку выклікае пэўныя цяжкасці з-за няяснасці шляхоў адаптацыі (пасрэдніцтва мовы ідыш?).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
married[ˈmærɪd]adj. жана́ты; за́мужам;
He is a married man. Ён жанаты мужчына;
She is a mаrried woman. Яна замужняя жанчына;
a married couple сяме́йная па́ра;
They have been married for 12 years. Яны жанатыя 12 гадоў;
get married пажані́цца; ажані́цца; вы́йсці за́муж
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
кавале́р
(польск. kawaler < фр. cavalier, ад іт. cavaliere)
1) член рыцарскага ордэна ў перыяд сярэдневякоўя;
2) мужчына, які танцуе ў пары з дамай, суправаджае яе на прагулцы і г. д.;
3) нежанаты малады чалавек;
4) асоба, узнагароджаная ордэнам.
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
мя́ты, ‑ая, ‑ае.
1.Дзеепрым.зал.пр.ад мяць (у 1–4 знач.).
2.узнач.прым. Які стаў няроўным, нягладкім; пакамечаны. Гаварыў.. каржакаваты мужчына .. з пажылым і простым сялянскім тварам пад мятай палявой канфедэраткай.Брыль.//Спец. Ціснёны (аб тканінах). Мяты плюш.
3.узнач.прым. Пазбаўлены пругкасці, цвёрдых пругкіх частак. Мятая трава. Мяты лён.
•••
Мятая пара (спец.) гл. пара.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
то́ўсты
1. то́лстый;
~тая кні́га — то́лстая кни́га;
2.разг. то́лстый, по́лный, пло́тный;
т. мужчы́на — то́лстый (по́лный, пло́тный) мужчи́на;
3.разг. (о голосе) ни́зкий;
○ ~тая кі́шка — то́лстая кишка́;
т. часо́піс — то́лстый журна́л;
◊ т. кашалёк — то́лстый кошелёк;
~тая кішэ́нь — то́лстый карма́н
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
А́БЭ КО́БА
(сапр.Кіміфуса; н. 7.3.1924, Токіо),
японскі пісьменнік. Вядомасць Абэ Коба прынеслі раманы-прытчы «Жанчына ў пяску» (1962), «Чужы твар» (1964), «Спаленая карта» (1967), «Чалавек-скрынка» (1973), «Тайнае спатканне» (1977), «Каўчэг «Сакура» (1984) і інш., гратэскава-фантаст. п’есы «Паляванне на рабоў» (1955), «Прывіды сярод нас» (1958), «Сказанне пра веліканаў» (1960), «Крэпасць» (1962), «Мужчына, які ператварыўся ў дубінку» (1969) і інш. У цэнтры твораў Абэ Коба маральна-філас. праблемы, трагедыя адзіноцтва ў сучасным свеце, працэс адчужэння асобы, матывы безвыходнасці. Аўтар аповесці «Сцяна. Злачынства S. Карума» (1951; літ. прэмія Акутагавы).