васьмёрка ж.

1. в разн. знач. восьмёрка;

напіса́ць ~ку — написа́ть восьмёрку;

в. самалётаў — восьмёрка самолётов;

па гэ́тым маршру́це хо́дзіць в. — по э́тому маршру́ту хо́дит восьмёрка;

в. чы́рваў — восьмёрка черве́й;

ло́дка-в.ло́дка-восьмёрка;

2. во́сьмеро;

в. парася́т — во́сьмеро порося́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ладзе́йка ’кароткае, шырокае карыта’ (КЭС, лаг.), рус. новасіб. ладейка ’санкі для катання з гары’. Утворана ад ладдзя. Параўн. рус. том. ладья ’круглы кошык для ягад’, укр. (зах.) лада ’скрынка’, ’труна’. Да лодка (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

уткну́цца сов.

1. воткну́ться; вонзи́ться; всади́ться;

2. прям., перен. уткну́ться;

у. галаво́ю ў паду́шку — уткну́ться голово́й в поду́шку;

у. ў кні́гу — уткну́ться в кни́гу;

ло́дка ўткну́лася ў бе́рагло́дка уткну́лась в бе́рег;

у. но́сам — (у што) уткну́ться но́сом (во что)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

васьмёрка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак, ж.

1. Лічба

8.

2. Група з васьмі чалавек або васьмі аднародных прадметаў.

В. самалётаў.

Лодка-в. (з чатырма парамі вёсел).

3. Назва чаго-н., абазначанага лічбай 8 (разм.).

Самалёт зрабіў васьмёрку.

Ехаць на васьмёрцы (на трамваі, аўтобусе, тралейбусе пад №8).

4. Ігральная карта з васьмю ачкамі.

5. Школьная адзнака.

|| прым. васьмёрачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

падво́дны Úntersee-; Únterwasser-;

падво́дны ка́мень Klppe f -, -n;

падво́дная ло́дка марск Únterseeboot n -(e)s, -e (скар Ú-Boot)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ладдзя́ ж

1. паэт (лодка) Nchen m -s, -; Kahn m -s, Kähne;

2. шахм Turm m -(e)s, Türme

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Пры́парамак, пры́паромок, пріпоро́мок ’прыстань, прычал для парома; паром, зроблены, як лодка’ (Ласт.; карэліц., петрык., З нар. сл.; Маслен., ТС). Рус. припаро́мок ’невялікі паром на дзвюх лодках’; ’прыстань для парома’. Конфікснае пры‑ + ‑ак утварэнне ад паром (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пасу́дзіна, ‑ы, ж.

1. Асобны прадмет посуду, у які можна наліць, насыпаць ці пакласці што‑н. І раптам цешча перамянілася. Міску з крупнікам не сунула на стол, як заўсёды, а наадварот — паставіла яе беражліва, бы надзвычай крохкую дарагую пасудзіну. Б. Стральцоў. // Шкляны выраб, ёмістасць для хімічных рэчываў, лякарства і пад.

2. Разм. Судна, лодка, карабель. Лодка зрабіла імклівы наўкруг, вынеслася на сярэдзіну ракі. Я любаваўся, як увішна ўпраўляўся з пасудзінай рыбак. Чыгрынаў. Сілівону з цямна да цямна даводзілася вадзіць цераз раку старую сваю пасудзіну, збітую з дошак. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ко́йка1 ’ложак’ (Бяльк., Сцяшк.). Запазычанне праз рус. койка з гал. kooi ’тс’.

Ко́йка2 ’кош або лодка з дзіркамі ў дне для перавозкі свежай рыбы’ (ТС). Да койка1. Параўн. гал. kooi ў значэнні ’клетка, кашара’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

БАГАРА́Д Самуіл Нахманавіч

(н. 17.8.1907, г. Віцебск),

Герой Сав. Саюза (1945). Скончыў Ленінградскі марскі тэхнікум (1935). Вызначыўся зімой 1944—45 у баях за Прыбалтыку: падводная лодка на чале з ім за 2 паходы затапіла 7 варожых караблёў. Усяго экіпаж затапіў 10 суднаў праціўніка і транспарт. Да 1961 у ВМФ, капітан 1-га рангу.

т. 2, с. 199

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)