шыракава́ты, ‑ая, ‑ае.

Зашырокі, некалькі шырокі. Плацце крыху шыракаватае, відаць, гаспадыня некалі была таўсцейшая. Асіпенка. Дзед Талаш расчуліўся.. Куртаты, шыракаваты на канцы і трохі задзёрысты нос яго падняўся ўгору і апусціўся ўніз. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Ле́ці ’леты, гады’ (Бяльк.) — з формы парнага ліку, параўн. ст.-бел. лѣтѣ (з рэдукцыяй галоснай -е ў канцы слова). Да лёта (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Па́трубля ’вотруб’е (ігн., Сл. ПЗБ). У выніку кантамінацыі балтызму nacėi і бел. вотруб’е (гл.). У канцы слова ‑л‑ з ‑и‑ (< прасл. -ьje).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ато́рак

1. Поле, узаранае ўпоперак загона, участка, сядзібы (Рэч.).

2. Градка бульбы ў канцы нівы (Хойн.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

буса́к

(польск. bosak, ад ням. Bootshacken)

доўгі шост з металічным вастрыём і круком на канцы; багор.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

го́рдзень

(гал. gording)

трос з круком на канцы для падымання грузаў або нацягвання парусоў на судне.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

дынацэфа́лы

(ад гр. deinos = страшны + цэфал)

група вымерлых паўзуноў атрада тэрапсідаў, якія жылі ў канцы палеазою.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

кута́с

(тур. kutas)

пучок нітак, звязаных на адным канцы разам, для ўпрыгожання (напр. пояс з кутасамі).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

мезапітэ́к

(н.-лац. mesopithecus)

вымерлая малпа сям. мартышкавых, якая жыла ў канцы міяцэну і ў пліяцэне.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

тарпа́н

(цюрк. tarpan)

дзікі конь, які вадзіўся ў Еўропе і быў вынішчаны ў канцы 19 ст.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)