піць, п’ю, п’еш, п’е; п’ём, п’яце́, п’юць; піў, піла́, -ло́; пі; пі́ты; незак.

1. што і без дап. Глытаць вадкасць.

П. каву.

Хочацца п.

2. Тое ж пра віно, спіртныя напіткі.

П. за чыё-н. здароўе.

Пі — хоць заліся! (пра вялікую колькасць спіртных напіткаў; разм.).

3. Ужываць спіртное; п’янстваваць.

Муж не п’е і не курыць.

П. без просыпу.

◊

Як піць даць (разм.) — напэўна, абавязкова.

|| зак. вы́піць, -п’ю, -п’еш, -п’е; -і́ты (да 1 і 2 знач.).

|| наз. піццё, -я́, н. і пітво́, -а́, н. (да 1 і 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

сушы́ць, сушу́, су́шыш, су́шыць; су́шаны; незак.

1. што. Рабіць сухім (што-н. сырое, мокрае, вільготнае), трымаючы на паветры або ў цёплым месцы.

С. бялізну.

С. сена.

2. што. Нарыхтоўваць у запас, выдаляючы вільгаць з пладоў, раслін і пад.; высушваць, засушваць.

С. лекавыя травы.

3. перан., каго (што). Падрываць здароўе, знясільваць (разм.); рабіць чэрствым, нячулым.

Што ты сушыш сябе работай? Бяда сушыць жанчыну.

|| зак. вы́сушыць, -сушу, -сушыш, -сушыць; -сушаны.

|| наз. су́шка, -і, ДМ -шцы, ж. (да 1 і 2 знач.) і сушэ́нне, -я, н. (да 1 і 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

дорожи́ть несов.

1. (высоко ценить) даражы́ць;

на рабо́те им дорожат на рабо́це ім даража́ць;

2. (беречь) даражы́ць (кім, чым), шанава́ць (каго, што);

дорожи́ть свои́м здоро́вьем даражы́ць сваі́м здаро́ўем, шанава́ць сваё здаро́ўе.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

hatch​1 [hætʃ] n.

1. люк

2. аке́нца ў сцяне́ памі́ж двума́ пако́ямі, асаблі́ва ку́хняй і стало́вай, праз яко́е падае́цца е́жа

3. дзве́ры (у самалёце, касмічным караблі і да т.п.)

♦

down the hatch! infml вы́п’ем!; ва́ша здаро́ўе!; (пі) да дна!

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

fine​4 [faɪn] adv. infml у са́мы раз; якра́з;

This dress will suit me fine. Гэта сукенка якраз мне падыдзе;

do fine (пра самаадчуванне) ве́льмі до́бра;

How is your wife? – She’s doing fine, thank you. Як здароўе вашай жонкі? – Вельмі добра, дзякуй.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

broken​1 [ˈbrəʊkən] adj.

1. злама́ны; разбі́ты;

get broken злама́цца; разбі́цца

2. асла́блены, падарва́ны (пра здароўе)

3. пару́шаны (пра слова, сон і да т.п.)

4. лама́ны;

He spoke in broken French. Ён гаварыў на ламанай французскай мове.

5. няро́ўны, бугры́сты (пра зямлю)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

піць trínken* vt, vi;

піць чай Tee trínken*;

піць за чыё-н здаро́ўе (auf) j-s Gesúndheit trínken*;

мне хо́чацца піць ich habe Durst, ich will trínken;

◊ як піць даць разм tódsicher

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

буры́ць​I (разбураць)

1. zerstören vt;

буры́ць дашчэ́нту dem Érdboden gléichmachen; áusrotten vt (вынішчыць); zuníchte machen, verníchten vt (знішчаць);

буры́ць пла́ны Pläne zuníchte machen [veréiteln];

2. (здароўе) ruiníeren vt, untergráben* vt, zugrúnde [zu Grúnde] ríchten

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

заняпа́сці, ‑непаду, ‑непадзеш, ‑непадзе; ‑непадзём, ‑непадзяце; зак.

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Прыйсці ва ўпадак; збяднець (звычайна пра якую‑н. галіну грамадскага жыцця). А гаспадарка заняпала, Давала мала, вельмі мала На тым адсталым рубяжы. Бялевіч.

2. Страціць здароўе, зрабіцца слабым, хваравітым. Быў.. [хлопчык] вельмі ж слабенькі: як заняпаў змалку, дык ніяк і паправіцца не можа. Якімовіч. [Стафанковічу] пачало здавацца, што ён даўно ўжо заняпаў здароўем і не заўважаў таго. Чорны.

•••

Заняпасці духам — замаркоціцца, засумаваць, адчаяцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

віць, ую, уеш, уе; уём, уяце, уюць; пр. віў, віла, віло; заг. ві; незак., што.

1. Скручваючы, злучаць у адну стопку. Віць вяроўкі. Віць пугу.

2. Рабіць, сплятаючы з чаго‑н. Віць вянкі. □ [Малашкін:] — Няхай [вераб’і] уюць сабе гнёзды на здароўе, дзе ім падабаецца. Пестрак.

•••

Віць вяроўкі з каго — праяўляць уладу над кім‑н., падпарадкоўваць каго‑н. сваёй волі.

Віць гняздо — уладкоўваць сваё жыццё (пра чалавека).

З ветру вяроўкі віць — гаварыць што‑н. беспадстаўнае, пляткарыць, выдумляць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)