Кватара́нец ’кватарант’ (Сцяшк., Янк. I, Нар. сл., Сл. паўн.-зах.). Гл. кватарант. У адпаведнасці з Сцяцко, Афікс. наз., 147 суфікс ‑анец утварае назвы асобы па адносінах да таго, што названа ўтваральным словам. У іх ліку кватаранец як канчанец ’жыхар супрацьлеглага канца вёскі’. Мяркуючы па братанец ’няродны брат’ (< братан), кватарант успрымалася як *кватаран, параўн. гаршчан ’ганчар’ (там жа). Тады паводле брат > братан > братанец, кватэра > кватаран(т) > кватаранец.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ínsasse
m -n, -n
1) уст. мясцо́вы жыха́р
2) пасажы́р, сядо́к
3) вя́зень (у турме)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
карэ́нны, ‑ая, ‑ае.
1. Спрадвечны, пастаянны (пра жыхароў пэўнай тэрыторыі, прадстаўнікоў пэўнага асяроддзя). Карэннае насельніцтва. Карэнны жыхар Беларусі. □ — Я карэнны ленінградзец. І трэба ж так стацца: у дзяцінстве я ніколі не быў у вёсцы. Васілевіч.
2. Які датычыцца асноў чаго‑н., істотны, радыкальны. Карэнныя змены. Карэннае пытанне. Карэнныя інтарэсы народа.
3. Які мае адносіны да кораня слова; каранёвы. Карэнная частка слова. Карэнная галосная.
•••
Карэнныя зубы гл. зуб.
Карэнным чынам гл. чын.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
celestial
[səˈlestʃəl]
1.
adj.
1) нябе́сны
celestial bodies — нябе́сныя це́лы
2) ве́льмі до́бры, прыго́жы, пы́шны, раско́шны
2.
n. Figur.
жыха́р не́ба
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
colonist
[ˈkɑ:lənɪst]
n.
1) каляні́ст -а m., перасяле́нец, асяле́нец -ца m., перасяле́нка, высяле́нка, асяле́нка f.; аса́днік -а m.
2) жыха́р калёніі
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Muscovite
[ˈmʌskəvaɪt]
n.
1) жыха́р Маско́ўшчыны, маска́ль -я́ m., расе́ец -йца m.; маска́лька, расе́йка f.
2) маскві́ч -а́ m., маскві́чка f.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Вясня́к 1 ’вясковы жыхар, селянін’ (Нас.). Запазычана з польск. wieśniak ’тс’. Аналагічна весняцкі ’сялянскі’ < польск. wieśniacki, веснячка ’сялянка’ < польск. wieśniaczka.
Вясня́к 2 ’сад, пасаджаны або перасаджаны вясною’ (слаўг., Яшк.), рус. весняк ’малады лясны зараснік, які вырастае вясной’. Да вясна́ (гл.). Утворана пры дапамозе суф. Nomen collectivum ‑няк.
Вясня́к 3 ’цёплы паўднёвы вецер’ (слаўг., Яшк.), рус. арханг., разак, ’вясенні паўдн.-усх. вецер’. Да вясна́ (гл.). Утворана пры дапамозе суф. ‑як.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
грамадзя́нін, ‑а; мн. ‑дзяне, ‑дзян; м.
1. Чалавек, які адносіцца да пастаяннага насельніцтва краіны, карыстаецца правамі і выконвае абавязкі, устаноўленыя яе канстытуцыяй. Грамадзянін Савецкага Саюза.
2. Высок. Свядомы член грамадства, чалавек, які падпарадкоўвае асабістыя інтарэсы інтарэсам грамадства. Карл Маркс — грамадзянін свету.
3. Дарослы чалавек, мужчына, а таксама форма звароту да яго. — Вам што трэба, грамадзянін? — холадна звярнуўся да .. [фабрыканта] Саламон. Бядуля. [Дзяўчына:] Там адзін грамадзянін просіць прыняць яго без чаргі. Крапіва.
4. Уст. Жыхар горада, гараджанін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
жыле́ц м разм Bewóhner m -s, -;
жыльцы́ до́ма die Bewóhner des Háuses, Háusbewohner pl; Míeter m -s, - (кватарант);
◊ ён не жыле́ц на гэ́тым све́це er ist dem Tod gewéiht; гл жыхар
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
occupant
[ˈɑ:kjəpənt]
n.
1) жыха́р -а́ m.
2) ула́сьнік -а (до́ма, зямлі́)
3) той, хто займа́е яко́е-н. стано́вішча
4) акупа́нт -а m.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)