та́ктыка

[гр. taktike (techne) = уменне строіць войска]

1) тэорыя і практыка падрыхтоўкі і вядзення бою;

2) перан. сукупнасць прыёмаў грамадскай, палітычнай барацьбы;

3) перан. лінія паводзін.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

экспедицио́нный в разн. знач. экспедыцы́йны;

экспедицио́нный ко́рпус экспедыцы́йны ко́рпус;

экспедицио́нные войска́ экспедыцы́йныя во́йскі;

экспедицио́нная пое́здка экспедыцы́йная пае́здка;

обсле́довать экспедицио́нным путём абсле́даваць экспедыцы́йным шля́хам.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ВАСІ́ЛЬКА РАМА́НАВІЧ

(1199—1271; паводле інш. звестак 1203—69),

князь уладзіміра-валынскі; канчаткова замацаваўся на гэтай пасадзе ў 1241. У паліт. справах выступаў разам з братам Данілам Раманавічам. У 1246 і 1247 яны разбілі каля Пінска атрады Літвы, якія нападалі на Валынскую зямлю. У 1249 войска Васількі Раманавіча ўдзельнічала ў паходзе на Новагародскую зямлю праз Ваўкавыск, у 1251 на Новагародак і Гарадзен (Гродна). У 1258 Васілька Раманавіч разам з татарскім ваяводам Бурундаем ваяваў Літоўскую (верхняе Панямонне) і Нальшчанскую (ПнЗ Беларусі) землі. У 1264 войска Васількі Раманавіча дапамагала кн. Войшалку ў заваяванні Дзяволтвы і Нальшчанаў.

М.І.Ермаловіч.

т. 4, с. 29

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

◎ Ле́жа ’ляжанне льну’ (карэліц., Сл. паўн.-зах.), лін. лэжа ’месца, па якім вылёжваецца лён’ (Нар. лекс.). Укр. лежа ’ляжанне’, ц.-пал. лʼёжа ’ляжачае гнілое дрэва’ (ЛАПП), ст.-укр. ’палатка’, польск. leża ’кватэры для войска’, ’месца ’ляжанне©спаііня© ’лежыва’, славен. lęža ’ляжанне’, ’лежыва жывёл’. Прасл. legja. Утворана ад leg- пры дапамозе суф. ‑ja. Да ляжаць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Quartíer

n -s, -e

1) кватэ́ра

bei j-m ~ néhmen* — найма́ць у каго́-н. кватэ́ру

2) вайск. пасто́й

~ máchen [néhmen*] — раскватаро́ўвацца

in ~ líegen* [stéhen*] — стаць на кватэ́рах, быць на пасто́i

die Trúppen ins ~ wéisen* — раскватарава́ць во́йска, паста́віць во́йска на пасто́й

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ар’ерга́рд, ‑а, М ‑дзе, м.

Частка войска або флоту, якая знаходзіцца ззаду галоўных сіл для аховы паходнага руху з фронту ў тыл. Франтавікі спакойна рыхтаваліся ў дарогу. Пастроіліся ў баявую калону, прыкрылі яе моцным ар’ергардам. Лынькоў. Атрад .. [Лубяна] знаходзіўся ў ар’ергардзе, ён павінен быў абараняць раненых і хворых. Шамякін.

[Фр. arriére-garde — тылавая ахова.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трыу́мф, ‑у, м.

1. Урачыстая сустрэча палкаводца і яго войска ў Старажытным Рыме ў сувязі з дасягнутай перамогай.

2. Бліскучы поспех, выдатная перамога; урачыстасць. Трыумф ленінскай нацыянальнай палітыкі. □ Міцеў трыумф пачаўся ў красавіку, калі ён занёс дырэктару заяву з просьбай прыняць экзамены за тры чвэрці дзевятага класа. Навуменка.

[Лац. triumphus.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

каго́рта

(польск. kohorta, ад лац. cohors, -rtis)

1) атрад войска ў Стараж. Рыме, які складаў дзесятую частку легіёна;

2) перан. моцна згуртаваная група людзей, аб’яднаных агульнай мэтай.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

victualer, victualler

[ˈvɪtələr]

n.

1) інтэнда́нт -а m. (пастаўні́к праду́ктаў харчава́ньня на карабе́ль, для во́йска)

2) карчма́р -а́ m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

evolution

[,evəˈlu:ʃən]

n.

1) разьвіцьцё n.; эвалю́цыя f.

2) Math. каранява́ньне

3) Milit. перастрае́ньне; перамяшчэ́ньне, перакіда́ньне n. (во́йска, флёту)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)