каміса́раў, ‑ава.

Які належыць камісару. [У Зосі] раслі надзеі на камісаравы словы і прыхільнасць да яго. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кіло́, нескл., н.

Разм. Тое, што і кілаграм. На стале.. ляжала кіло тры хлеба. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

куп’і́сты, ‑ая, ‑ае.

Пакрыты купінамі, з купінамі. Прастор, зарослы асакой, пераходзіць у куп’істае балота. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

найкараце́йшы, ‑ая, ‑ае.

Самы кароткі. Найкарацейшы шлях. Найкарацейшы тэрмін. □ Агародамі вяла найкарацейшая сцежка дадому. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

папо́цемку, прысл.

Тое, што і папацёмку. Яны выйшлі ў бакоўку і там папацёмку закурылі. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

плю́шнік, ‑у, м.

Тое, што і аер. Ужо зелянелі пад сонцам чароты ды плюшнікі. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыхалада́ць, ‑ае; безас. зак.

Трохі або ненадоўга пахаладаць. Вецер перамяніўся і як бы прыхаладала. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

са́нкавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да санак. Там [у полі] ішла вузенькая дарога — санкавы след. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сві́рнік, ‑а, м.

Абл. Свіронак. І раптам у сваім двары.. [бацька] убачыў адчыненыя дзверы свірніка. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

селе́н, ‑у, м.

Хімічны элемент, шэра-чорны металоід, які выкарыстоўваецца пры вырабе фотаэлементаў і шкла.

[Ад грэч. selēnē — Месяц.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)