trumpet
[ˈtrʌmpət]
1.
n.
1) труба́ f.
2) трубе́ньне n., гук трубы́
2.
v.i.
1) трубі́ць
2) раўсьці́ (напр. пра слана́)
3) апавяшча́ць, трубі́ць
She will trumpet that story all over town — Яна́ растру́біць ту́ю ве́стку на ўве́сь го́рад
•
- blow one’s own trumpet
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
tube
[tu:b]
1.
n.
1) труба́, тру́бка f.
2) цю́бік -а m.
3) тунэ́ль -я m.
4) informal падзе́мка f., мэтро́ n.
5) ля́мпа f.
an electron tube — электро́нная ля́мпа (у ра́дыё, тэлеві́зары)
2.
v.t.
1) устаўля́ць тру́бку або́ тру́бкі
2) праклада́ць трубу́, тунэ́ль
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
распалі́цца, ‑палюся, ‑палішся, ‑паліцца; зак.
1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Моцна нагрэцца ад агню, жару, спёкі. Праз некалькі хвілін чыгунная печ гудзела на ўсю хату, а бляшаная труба распалілася аж дачырвана. Шашкоў. І хоць час быў яшчэ ранні, усё вакол паспела ладна пагрэцца. Асабліва распаліліся рэйкі, — гэта адчувалася нават праз абутак. Васілёнак.
2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Пачаць гарэць, разгарэцца. Дровы распаліліся.
3. перан. Моцна ўзрушыцца, расхвалявацца; разгневацца. Гендарсан распаліўся да таго, што гатовы быў сам біць мужыкоў. Чарнышэвіч. Лявон яшчэ больш распаліўся і, рвануўшы рукі ўніз і наперад, абшчапіў Ціханава тулава тугім абручом. Б. Стральцоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
main
[meɪn]
1.
adj.
гало́ўны, найважне́йшы, найбо́льшы
the main street — гало́ўная ву́ліца
the main line of the railway — гало́ўная чыгу́начная лі́нія
by main force — усі́мі сі́ламі
2.
n.
1) гало́ўная вадаправо́дная труба́, гало́ўная электралі́нія або́ газаправо́д
2) Poet. адкры́тае мо́ра, акія́н
•
- in the main
- main clause
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
pipe
[paɪp]
1.
n.
1) труба́ f. (напр. вадаправо́дная)
2) лю́лька, пі́пка f. (для курэ́ньня)
3) ду́дка, жале́йка f.; фле́йта f.
4) pipes —
а) дуда́ f.
б) тру́бы арга́наў
2.
v.i.
1) ігра́ць на жале́йцы, дудзе́ або́ на які́м-н. духавы́м музы́чным інструмэ́нце
2) сьвіста́ць, пяя́ць, як пту́шка
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
рука́ў, ‑кава, м.
1. Частка адзення, якая пакрывае руку ці частку рукі. Ціха падпоўз Міколка да машыніста, асцярожна таргануў яго за рукаў. Лынькоў. [Тамаш] схаваў пальцы рук у рукавы і зарагатаў. Чорны.
2. Адгалінаванне, якое адыходзіць ад галоўнага вусця ракі. З рукава рэчкі, падхопленая струменем, плыла некім сарваная галоўка лілеі. Арочка. Яшчэ дзесятак метраў быстрыні і рукавы рэчкі, вырваўшыся з-за вострава на шырыню, злучыліся. Брыль.
3. Труба ці кішка для адводу вадкасцей, газаў, сыпучых целаў. Пажарны рукаў. □ Па рукаве з каменных жорнаў Плыла бялей за снег мука. Астрэйка.
•••
Закасаўшы рукавы гл. закасаўшы.
Рукавом закусіць гл. закусіць.
Смяяцца ў рукаў гл. смяяцца.
Спусціўшы рукавы гл. спусціўшы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ру́пар, ‑а, м.
1. Труба канічнай формы, якая служыць для ўзмацнення гуку. У руках цыбатага хлапца апынуўся бляшаны рупар, і, прыставіўшы яго да вуснаў, ён загудзеў: — Таварышы! Перш за ўсё правядзём спаборніцтва бегуноў. Мікуліч. // перан.; чаго. Кніжн. Той, хто перадае, выказвае, распаўсюджвае чые‑н. ідэі, погляды. З гаворкай Якубовіча ніяк не згаджаецца Антон Корж, вобраз якога ў апавяданні па сутнасці з’яўляецца рупарам ідэй аўтара. Лойка. Агітацыйна-масавая графіка перыяду грамадзянскай вайны была рупарам ідэй Камуністычнай партыі. Шматаў.
2. Разм. Рэпрадуктар у выглядзе такой трубы. У пасёлку каля слупа з рупарам стаяла некалькі мужчын і жанчын з дзецьмі. Кулакоўскі. — Дарэчы, чаму ў вас на кухні ніколі рупар не выключаецца? Грамовіч.
[Ад гал. roerper.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кале́ктар
(с.-лац. collector = збіральнік)
1) установа, якая займаецца зборам і размеркаваннем чаго-н. па падведамасных арганізацыях (напр. бібліятэчны к.);
2) шырокі канал або труба для збору і адводу вадкасцей або газаў, што паступаюць з іншых каналаў або труб (напр. каналізацыйны к.);
3) падземная галерэя, якая пракладваецца пад паверхняй вуліц для ўкладкі кабеляў або труб (напр. кабельны к.).
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
exhaust
[igˈzɔst]
1.
v.t.
1) вычэ́рпваць (ваду́, цярплі́васьць)
2) по́ўнасьцю тра́ціць, вычэ́рпваць (гро́шы, запа́сы)
3) стамля́ць, мардава́ць, зьнясі́льваць
4) выця́гваць, выпампо́ўваць паве́тра
5) вычэ́рпваць (тэ́му)
6) спусташа́ць (гле́бу)
2.
v.i.
выхо́дзіць (пра газ)
3.
n.
1) Tech. вы́хлап -у m., выхлапна́я труба́, вы́пуск -у m.
2) Tech. адпрацава́ная па́ра (газ, паве́тра)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
кана́л
(іт. canale, ад лац. canalis = труба)
1) напоўненае вадой штучнае рэчышча для суднаходнай сувязі паміж вадаёмамі, а таксама для водазабеспячэння, арашэння і інш. (напр. Панамскі к., абвадняльны к.);
2) вузкая пустая прастора ўнутры чаго-н. у выглядзе трубы, трубкі (напр. к. ствала гарматы);
3) перан. шлях, сродак для дасягнення чаго-н. (напр. дыпламатычны к.).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)