гіпадэ́рма

(ад гіпа- + -дэрма)

1) слой эпітэлію ў членістаногіх жывёл, які ляжыць непасрэдна пад хіцінавым покрывам;

2) слой клетак, размешчаных пад эпідэрмісам многіх вышэйшых раслін.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

трапасфе́ра

(ад гр. tropos = паварот + sphaira = шар)

ніжні слой зямной атмасферы rs. стратасферы.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

тэрмасфе́ра, ‑ы, ж.

Слой верхняй атмасферы ад вышыні 80–90 км, тэмпература ў якім узрастае да вышынь 200–300 км і дасягае 1500°C, пасля чаго застаецца пастаяннай да вялікіх вышынь.

[Ад грэч. thermē — цяпло, гарачыня і spháira — шар.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Ліма́к ’кара вяза’ (Маш., Пятк. 1). Да лем (гл.). Параўн. таксама ільмак ’кара вяза, з якой можна плесці лапці’ (Бяльк.). Аднак у лексеме ліман можна бачыць замену н > му тады яна выглядала б ліпак і з’яўлялася б роднаснай да ўкр. линити (у рашэтнікаў: знімаць слой кары з папярэдне распараных у печы ліпавых ствалоў, агаляючы слой лыка), што ў сваю чаргу можна было б суаднесці з ліняць, лінька, лініва.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Па́сталка ’прыстасаванне ў калодзе для адгадвання мёду’ (карм., Мат. Гом.). Утворана прыстаўкай па‑ ад столка ’слой, пласт, складка’ (гл.). Параўн. таксама роднаснае ўкр. стільник ’соты’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

падмалёўка ж.

1. (действие) подмалёвка;

маста́к ско́нчыў ~ку — худо́жник ко́нчил подмалёвку;

2. (основной слой в живописи) подмалёвка, подмалёвок м.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

layer

[ˈleɪər]

n.

1)

а) кла́дчык -а m.

bricklayer — му́ляр -а m.

б) но́сная куры́ца, нясу́шка f

2) пласт -а́ m.; слой -ю m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

róż, ~u

м.

1. румяны;

warstwa ~u — слой румян;

2. ружовы колер; румянец

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ні́кель, ‑ю, м.

1. Серабрыста-белы тугаплаўкі метал.

2. Верхні слой з гэтага металу на паверхні металічных вырабаў. Трапяткія водбліскі запалкі .. успыхвалі на які міг на нікелі дзвярной ручкі і знікалі. Лынькоў.

[Ням. Nickel.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ко́тэры

(англ. cotters)

слой феадальна-залежнага сялянства ў сярэдневяковай Англіі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)