produce

1. [prəˈdu:s]

v.t.

1) рабі́ць, вырабля́ць, выпуска́ць

2) радзі́ць (і пра зямлю́), дава́ць ураджа́й, плён, прыбы́так

3) быць прычы́най чаго́-н.

Hard work produces success — По́сьпех — вы́нік цяжко́е пра́цы

4) пака́зваць, прад’яўля́ць (напр. па́шпарт), падава́ць

Produce your proof — Пада́йце ва́шыя до́казы

5) ста́віць п’е́су (у тэа́тры)

2. [ˈproʊdu:s]

n.

праду́кт, плён, вы́нік -у m.

3.

adj.

прадукто́вы

He owns a produce market — Ён трыма́е прадукто́вую кра́му (з садавіно́й і гаро́днінай)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

hínhalten

* vt

1) праця́гваць, падава́ць, падстаўля́ць

die Hand ~ — працягну́ць [пада́ць] руку́ (для падтрымкі); перан. пада́ць руку́ дапамо́гі

2) заця́гваць, затры́мліваць

mit báren Verspréchungen ~ — ≅ вадзі́ць за нос

j-n mit der Bezáhlung ~ — затры́мліваць каму́-н. вы́плату

j-n ~ — не дава́ць каму́-н. адка́зу, пакі́нуць каго́-н. у няве́данні

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

verzíehen

*

I

1.

vt

1) (з)крыві́ць, (з)мо́ршчыць, перакасі́ць (твар)

kéine Míene ~ — не падава́ць вы́гляду

2) пераязджа́ць, перасяля́цца

2.

(sich)

1) рассе́йвацца (пра туман, хмары)

ich verzíehe mich — разм. я зніка́ю

2) прахо́дзіць (пра боль)

3) каро́біцца (пра драўніну)

II

vt (рас)пе́сціць, (раз)ба́лаваць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

vórlegen

1.

vt (vor A) (па)кла́сці (што-н. перад кім-н., чым-н.)

ein Schloss ~ — паве́сіць замо́к

2) падава́ць (напр., стравы)

órdentlich ~ — разм. падмацава́цца, падсілкава́цца

3) пака́зваць (тавар)

4) прад’яўля́ць (дакументы)

j-m Frágen ~ — задава́ць каму́-н. пыта́нні

5)

Témpo ~ — паско́рыць тэмп [ху́ткасць]

2.

(sich) нахіля́цца ўпе́рад

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Маўчаць, мыўчаць, моўчетэ ’нічога не гаварыць, не падаваць голасу, весткі; захоўваць у таямніцы, не выказваць адкрыта сваіх думак’ (ТСБМ, Грыг., Нас., Шат., Бяльк., Растарг., Сл. ПЗБ, ТС; драг., КЭС), маўча́нка ’маўчанне’ (ТСБМ, Грыг., Нар. Гом.; паст., Сл. ПЗБ), ’паслухмянасць’ (Нас.); маўча́к, маўчок ’маўчанне, ні слова, ні гу-гу’, ’маўклівы чалавек’ (ТСБМ, Нас., Растарг.), маўчком, моўчкам, маўчаком, моўчыкам, маўчака́, моўчака́, моўчакі, моўная, маўком ’ціха, патаемна, моўчкі, нічога не кажучы’ (ТСБМ, Нас., Сл. ПЗБ, ТС; КЭС, лаг.), моўчыкі маўча́ць ’быць маўклівым’ (Ян.), маўчлівы, моўчліву ’маўклівы’ (Сл. ПЗБ, Яруш., ТС). Укр. мовча́ти, рус. молча́ть, молка́ть, мо́лкнуть, ст.-рус. мълчати, польск. milczeć, н.-луж. mjelcaś, в.-луж. mjelčeć, чэш. mlčeti, славац. mlčať, славен. mółčati, серб.-харв. му́чати, макед. молчи, балг. мълча, ст.-слав. мльчати. Прасл. mъlčeti (Бязлай, 2, 192), mьlčati (Трубачоў, Проблемы и.-е. языкозн., М., 1964, 101), Скок (2, 474) адносіць да асновы mьlk‑, Махэк₂ (368) — да ml̠k‑. Дакладныя роднасныя і.-е. адпаведнікі не выяўлены. Траўтман (184), Персан (BB, 19, 262), Трубачоў (там жа) збліжаюць слав. лексемы са ст.-в.-ням. motawên ’раставаць’, ірл. malcaim ’гнію’, ст.-грэч. μαλακός ’мяккі’, літ. smulkùs ’дробны’ smil̃kti ’адміраць’. Леві (IF, 32, 164), Гофман (189), Буазак (605) збліжаюць з літ. mùlkis ’дурны’ ст.-інд. mūrkhás ’дурнаваты’, ст.-грэч. μαλκή ’дубенне ад холаду’, лац. mulcēre ’гладзіць’, ’утаймоўваць’, ’цешыць’. Трубачоў (там жа, 100, 105), разглядаючы тэрміны ’маўчаць’ у і.-е. мовах, устанавіў семантычны пераход ’раставаць’ — ’маўчаць’ і паказаў генезіс і этымалагічную роднаснасць: ст.-в.-ням. molawên ’раставаць’ — слав. mьlčati; слав. tajati/taviti ’раставаць, плавіцца’ — лац. tacẽre ’маўчаць’, літ. tir̃pti ’раставаць’ — слав. tьrpĕti ’цярпець’, слав. tьlěti ’тлець’ — літ. tylė́ti ’маўчаць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

offer

[ˈɔfər]

1.

v.

1) прапанава́ць; ахвярава́ць; дава́ць

He offered to help us — Ён запрапанава́ў нам дапамагчы́

to offer a proposal — падава́ць прапано́ву

to offer resistance — супраціўля́цца, адбіва́цца

2) надара́цца

if the opportunity offers — калі́ нада́рыцца наго́да

3) спрабава́ць; мець наме́р, наме́рвацца

to offer to strike — наме́рыцца ўда́рыць

4) дава́ць

He offered twenty dollars for our old stove — Ён дава́ў два́ццаць даля́раў за на́шую стару́ю пліту́

2.

n.

1) прапано́ва f.

2) наме́р -у m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

apply

[əˈplaɪ]

1.

v.t.

1) наклада́ць, пакрыва́ць, ма́заць

to apply varnish — пакрыва́ць ла́кам

2) ужыва́ць, тарнава́ць

to apply the rule — тарнава́ць пра́віла

3) аддава́цца чаму́; стара́цца, бра́цца

He applied himself to learning French — Ён узя́ўся за вывучэ́ньне францу́скае мо́вы

2.

v.i.

1) тарнава́цца

2) даты́чыць

This rule applies to all — Гэ́тае пра́віла даты́чыць ўсі́х

3) падава́ць зая́ву; прасі́ць

to apply for a job — пада́ць зая́ву на пра́цу

They applied for help — Яны́ прасі́лі дапамо́гі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ківа́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

1. што. Рухаць з боку ў бок або зверху ўніз; пахістваць. Тут ветрык, як хлопчык, Ківае, трасе Бярозку крывую У дробнай расе. Бядуля.

2. чым. Утвараць хістальныя рухі чым‑н. Ківаць нагой. □ Толькі дрэвы ківаюць верхавінамі, .. вядуць сумную, нікому незразумелую гутарку. Шынклер.

3. Рабіць лёгкія рухі галавой у знак прывітання, адабрэння, нязгоды і пад. Шнітава дырэктар чамусьці не перапыняў, а пры кожным яго слове ўхвальна ківаў галавою. Хадкевіч. Калі Сашу гаварылі, што з ім пойдзе Аляксей, той толькі моўчкі ківаў галавой у знак згоды. Новікаў.

4. Рухам галавы, пальца падзываць каго‑н. да сябе, падаваць якія‑н. знакі. Убачыць .. [Уладзіка] Трахім Сталяровых на прыгуменні, ківае каравым тоўстым пальцам і кліча. Крапіва.

5. Паказваць на каго‑, што‑н. рухам галавы. Шафёр круціць абаранак, думае аб здзіўляючай ўпартасці хлапца і, азірнуўшыся, ківае на яго забінтаваныя рукі. Ракітны. // перан. Разм. Намякаць на каго‑, што‑н. [Лабановіч] ведае, на што ківае пісар, але хоча парушыць упэўненасць, з якой гаворыць той аб «цёмнай» рабоце. Колас. // перан. Разм. Даводзіць, што вінаваты не сам, а хто‑н. іншы. — Мядзведзь і ёсць мядзведзь... І прозвішча ж яго такое! — На Мішку люд лясны ківае. Маеўскі.

•••

Нечага (няма чаго) на бога ківаць — не варта апраўдвацца, звальваць віну на другіх.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

свято́чны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да свята. У першы святочны дзянёк выйшаў настаўнік на знаёмую яму сцежку, каля двух ветракоў, і пайшоў на чыгунку. Колас. // Які наладжваецца ў гонар свята, праводзіцца ў час свята, звязаны са святам. Святочны салют. Святочны канцэрт. □ Стравы на святочны стол падаюцца ў наступным парадку. Раней ставяцца халодныя закускі — ікра, рыбныя вырабы, розныя салаты і іншае. Пасля халодных закусак можна падаваць гарачыя стравы. «Звязда». Сягоння на Плошчы Чырвонай Святочны вайсковы парад. Аўрамчык. // Урачысты. Святочны марш. Святочная музыка.

2. Прыбраны, прыгожы, не будны. Аднекуль з’явіліся школьнікі з кветкамі, з чырвонымі сцяжкамі, і вуліца стала ўрачыстая, святочная. Карпаў. // Прызначаны для свята. Хай роўнаю стане Між днямі нядзеля — Святочнае ўбранне Дзень кожны надзене. Непачаловіч. То.. [настаўніка] бачылі ў святочным новенькім гарнітуры, калі ён з’яўляўся на заняткі або ішоў на прагулку, то ў звычайным рабочым, калі ён корпаўся ў садку. Якімовіч. Назаўтра.. [Аксеня] прайшлася перад маім акном у новым святочным плацці. Лупсякоў. / у знач. наз. свято́чнае, ‑ага, н. Стары Рувін, дзядзька і цётка апрануліся ў святочнае. Бядуля.

3. перан. Урачысты, узняты, вясёлы, шчаслівы (пра чалавека). Ішоў к табе я на сустрэчу Святочны, шчасны, малады. Прыходзька. Нупрэй не прапускае ніводнай сынавай лекцыі. У клубе сядзіць на першым радзе — яснатвары, святочны. Ракітны. // Уласцівы такому чалавеку, такім людзям. У цэху святочны настрой. Мыслівец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

file

I [faɪl]

1.

n.

1) картатэ́ка f. (збор ка́ртак або́ скры́нка, у яко́й яны́ трыма́юцца)

2) падшы́тыя а́кты, папе́ры; па́пка f.

3) рад -у m., pl. рады́; шарэ́нга, ліне́йка f.

2.

v.t.

1) адклада́ць або́ падшыва́ць (папе́ры, дакумэ́нты), рэгістрава́ць

2) перадава́ць у архі́ў

3.

v.i.

1) маршырава́ць або́ ісьці́ цу́гам (адзі́н за адны́м)

2) падава́ць (зая́ву, дакумэ́нт)

to file charges — пада́ць абвінава́чаньне на каго́

•

- in file

- keep on file

II [faɪl]

1.

n.

напі́льнік -а m.

2.

v.t.

падпіло́ўваць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)