Mántel

m -s, Mäntel

1) паліто́, плашч, шыне́ль, фу́тра

2) по́крыва, схоў

únter dem ~ der Nacht — пад по́крывам но́чы

3) тэх. кажу́х, абало́нка, пакры́шка

◊ den ~ nach dem Wínde hängen [dréhen, kéhren] — ≅ трыма́ць нос па ве́тру

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Schléier

m -s, -

1) вэ́люм

2) перан. по́крыва, засло́на

den ~ lüften — прыпа́дняць засло́ну над чым-н., зняць засло́ну

únter dem ~ der Nacht — пад по́крывам но́чы

es liegt ein ~ darüber — гэ́та пакры́та це́мрай невядо́масці

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

спако́йны

1. споко́йный, поко́йный;

~нае мо́ра — споко́йное (поко́йное) мо́ре;

2. (не испытывающий тревог, волнения — о человеке) споко́йный, поко́йный;

3. (уравновешенный, сдержанный) споко́йный, хладнокро́вный, невозмути́мый; ми́рный; (кроткий и покорный — ещё) сми́рный;

с. но́раў — споко́йный (ми́рный) нрав;

с. конь — споко́йная (сми́рная) ло́шадь;

4. неторопли́вый;

◊ ~най но́чы — споко́йной (поко́йной) но́чи

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

глыбо́кі

1. tief, Tief-;

глыбо́кая тале́рка tíefer Téller;

2. перан:

глыбо́кі сон tíefer Schlaf;

глыбо́кае ўра́жанне tíefer Éindruck;

глыбо́кія ве́ды fundíertes [profúndes] Wíssen;

глыбо́кая во́сень Spätherbst m -es;

да глыбо́кай но́чы bis tief in die Nacht hinéin;

глыбо́кі тыл tíefes Hínterland n;

глыбо́кая ўдзя́чнасць tief empfúndener Dank;

глыбо́кая ста́расць hóhes Álter

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

покро́в м.

1. по́крыва, -ва ср., мн. нет; пакрыццё, -цця ср., мн. нет;

сне́жный покро́в сне́жнае по́крыва (пакрыццё);

расти́тельный покро́в раслі́ннае по́крыва;

волосяны́е покро́вы валасяно́е по́крыва;

ко́жный покро́в ску́рнае по́крыва;

2. (покрывало) пакрыва́ла, -ла ср.; (пелена) пялёнка, -кі ж.;

◊

под покро́вом но́чи пад по́крывам но́чы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

збіра́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

1. Незак. да сабраць.

2. Займацца збіральніцтвам. Збіраць калекцыю. Збіраць гербарый. Утыль збірае нарыхтоўшчык. □ З рання да змяркання Пчолка залатая Лётае па кветках Ды мядок збірае. Журба. Дзядзька Марцін ведаў лес добра, у лесе гадаваўся, жывёлу пасвіў, грыбы збіраў. Колас.

•••

Збіраць вяршкі — забіраць самае лепшае.

Збіраць кускі (кавалкі) — прасіць міласціну.

Хоць іголкі збірай — а) відно, светла. На вуліцы хоць іголкі збірай. Скрыган; б) відны, светлы. Ноч была светлая, месячная. Пра такія ночы кажуць: хоць іголкі збірай. Курто.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вербава́ць, вярбую, вярбуеш, вярбуе; незак., каго.

Набіраць, наймаць людзей на якую‑н. працу, схіляць да ўступлення ў якую‑н. арганізацыю. Вербаваць рабочых на лесараспрацоўкі. □ Школа існавала ўжо некаторы час, але карысці з яе не было, бо людзі, якія ў ёй вучыліся, кідалі гэтую нязвыклую ім справу, ледзьве пабыўшы ў ёй тыдзень або найбольш два. Вербавалі тады новых «вучняў». Чорны. Прысуду і кары яшчэ патрабуем Злачынцам праклятым, што ночы і дні Разбой ухваляюць, забойцаў вярбуюць Да новай крывавай сусветнай вайны. Танк.

[Ад ням. werben — шукаць, дамагацца.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падслу́хаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Употай прыслухоўваючыся, пачуць што‑н. (сказанае другім, для другіх). [Буднік:] — Дужа часта соваў.. [Мікіта] не ў сваю справу нос, любіў падслухаць, дзе хто што гаворыць, паглядаў, хто куды пайшоў. Галавач. / у вобразным ужыванні. Цёмныя ночы тояць нейкі ўрачысты спакой, і неба ніжай нахіляецца да зямлі, каб падслухаць яе адвечную скаргу. Колас. // перан. Улавіць, зразумець чые‑н. пачуцці, думкі і пад. Фурсу здалося, што Вронісь падслухаў яго думкі. Баранавых. Родзяцца ў сэрцы дзіўныя думы, Хочацца пушчу падслухаць. Купала.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

night

[naɪt]

1.

n.

1) ноч f.

Good night! — Дабра́нач!

by (at) night — уначы́; по́начы

last night — учо́ра ўве́чары

to have a good (bad) night — до́бра (бла́га) спаць уначы́

2) це́мра f.; це́мень, це́мрадзь f.

to go forth into the night — зьні́кнуць у це́мры но́чы

3) змрок -у m.

2.

adj.

начны́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

блішча́ць, ‑шчу, ‑шчыш, ‑шчыць; ‑шчым, ‑шчыце; незак.

1. Свяціцца роўным слабым святлом. Воўчым вокам акно ў цемры ночы блішчыць. Колас. // Адсвечваць роўным, слабым светам (пра гладкую, роўную або нацёртую, начышчаную паверхню). Здалёк матава-срэбным люстрам у цёмна-кучаравых, мазаічных рамках блішчыць рака. Нікановіч. Блішчаць на сонцы наваксаваныя боты. Колас.

2. Свяціцца, часта ад якога‑н. пачуцця (пра вочы). Па-асабліваму.. блішчаць яго [хворага] вочы. Бядуля. Чорныя вочы Цыганка шчасліва блішчалі, смуглявы твар яго ўвесь свяціўся радасцю. Шчарбатаў.

•••

Блішчаць вачамі — маўкліва прасіць, выказваць просьбу, жаданне позіркам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)