заняду́жаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Адчуць сябе хворым, нядужым; захварэць. — Нешта зусім кепска адчуваю сябе, проста-такі раскіс, занядужаў, — прызнаўся цяпер Янукевіч Ваўчку. Хадкевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вярста́к, верстака. м.

Тое, што і варштат (у 1 знач.). Дзядзька.. прыладзіў каля зямлянкі нешта накшталт верстака, нарыхтаваў алешыны і пачаў рабіць ночвы. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нечалаве́чны, ‑ая, ‑ае.

Пазбаўлены чалавечнасці; негуманны, бесчалавечны. Нечалавечнае абыходжанне. □ [Вадзім:] — Я разумеў, што раблю нешта вельмі брыдкае, нечалавечнае, але тады не шчырасць мною кіравала. Гаўрылкін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скурч, ‑у, м.

Разм. Тое, што і курч. Прагна ўзіраюся, каб запамятаць Валодзькаў твар. Трэ нешта сказаць на развітанне, але горла сціскае скурч. Карпюк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тараба́рыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; незак.

Разм. Займацца пустымі размовамі, балбатаць. Брыгадзір нешта вельмі доўга абціраў ногі, потым тарабарыў з гаспадыняй і з Галяй. Навуменка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

blat

[blæt]

1.

v.i.

бляя́ць (як аве́чка)

2.

v.t.

каза́ць не́шта недарэ́чы; прагаво́рвацца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

rejection

[rɪˈdʒekʃən]

n.

1) адмо́ва f.; непрыма́ньне, адхіле́ньне n.

2) не́шта адкі́нутае, забракава́нае

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

uncurl

[ʌnˈkɜ:rl]

1.

v.t.

выпро́стваць не́шта заві́тае

2.

v.i.

разьвіва́цца (пра заві́тыя валасы́)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

pomylić się

pomyli|ć się

зак. памыліцца;

coś mu się ~ło — ён нешта пераблытаў

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

◎ Пу́пніць ’марудзіць, корпацца’, пу́пніцца ’тс’, пу́пня, пу́пна ’маруда’, фраз. пу́пня пу́пніць ’доўга рабіць нешта’ (ТС). Гл. пыпніць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)