крыты́чны¹, -ая, -ае.
1. Які заключае ў сабе крытыку (у 1, 2 знач.).
Крытычныя заўвагі.
К. матэрыял.
2. Здольны адносіцца да каго-, чаго-н. крытычна, з крытыкай (у 1 знач.).
К. розум.
Адносіцца крытычна (прысл.) да прапаноў.
|| наз. крыты́чнасць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
ткані́на, -ы, мн. -ы, -ні́н, ж.
1. Выраб, атрыманы ў працэсе ткання на ткацкім станку; матэрыя, матэрыял.
Ільняныя тканіны.
2. перан. Аснова, змест чаго-н.
Т. сюжэта.
|| прым. ткані́нны, -ая, -ае (да 1 знач.) і ткані́навы, -ая, -ае (да 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
фане́ра, ‑ы, ж.
1. Абліцовачны драўняны матэрыял у выглядзе тонкіх пласцін, які выкарыстоўваецца для абклейвання сталярных вырабаў, каб надаць ім прыгожы выгляд.
2. Матэрыял са склееных тонкіх пласцін дрэва з перакрыжаваным размяшчэннем валокнаў драўніны. Саша набраў хлебных крошак, ссыпаў іх на ліст фанеры і папрасіў маці: — Хачу на балкон, пакарміць верабейчыкаў. Даніленка.
[Ад ням. Furnier.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
materiał, ~u
м.
1. матэрыял; рэчыва;
materiał wybuchowy — выбуховае рэчыва;
materiał pędny — паліва;
materiał zastępczy — замяняльнік;
~y piśmienne — пісьмовыя прылады;
materiał dowodowy — доказны матэрыял;
2. матэрыял, тканіна;
materiał w paski — тканіна ў палоску
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Набор 1 ’неабходны матэрыял, каб пашыць боты’ (в.-дзв., Шатал., Жд. 2). Ад устар. набіра́ць ’купляць матэрыял (у магазіне ў адрозненне ад вырабленага самім)’.
Набор 2 ’каменне (у печцы, лазні)’ (рагач., Мат. Гом.). Магчыма, ад набра́ць ’назбіраць (у кучу)’. Гл. браць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
заме́ннік, ‑а, м.
Матэрыял, выраб і пад., якія ўжываюцца замест другіх, больш каштоўных, дэфіцытных матэрыялаў, вырабаў. Заменнік скуры. Заменнік каляровых металаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
гра́вій, ‑ю, м.
Асадкавая горная парода ў форме акругленых дробных каменьчыкаў, звычайна з прымессю пяску і галькі (скарыстоўваецца як будаўнічы матэрыял).
[Фр. gravier.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
хрэстаматы́йны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да хрэстаматыі, які з’яўляецца хрэстаматыяй. Хрэстаматыйны матэрыял. // Такі, як у хрэстаматыі; вельмі просты. Хрэстаматыйная дакладнасць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
эбані́т, ‑у, М ‑ніце, м.
Цвёрды матэрыял з вулканізаваных каўчукавых сумесей, які выкарыстоўваецца для ізаляцыі ў электратэхніцы і для іншых мэт.
[Ад грэч. ébenos — чорнае дрэва.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
скро́іць сов.
1. скрои́ть;
с. саро́чку — скрои́тъ соро́чку;
2. (израсходовать, кроя) искрои́ть;
с. уве́сь матэрыя́л — искрои́ть весь материа́л
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)