магнезі́т, ‑у, М ‑зіце, м.

Мінерал белага або жаўтавата-шэрага колеру; прыродная вуглякіслая соль магнію (выкарыстоўваецца як вогнеўстойлівы матэрыял).

[Ад н.-лац. magnesia.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

забуто́ўка, ‑і, ДМ ‑тоўцы, ж.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. забутаваць.

2. Матэрыял, якім забутоўваюць што‑н.; бут.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фанг, ‑у, м.

Трыкатажны матэрыял з аднолькавым правым і споднім бакамі, які звычайна ідзе на выраб цёплых спартыўных касцюмаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чараці́т, ‑у, М ‑ціце, м.

Спец. Будаўнічы матэрыял з чароту, спрасаванага ў пліты з дабаўленнем гліны, гіпсу і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

teak

[ti:k]

n.

цік -а, -у m. (дрэ́ва, матэрыя́л)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

металапла́ст, ‑у, М ‑сце, м.

Спец. Матэрыял у выглядзе металічнага ліста з палімерным пакрыццём. Металапласт створан у Рыжскім політэхнічным інстытуце.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

неасэнсава́ны, ‑ая, ‑ае.

Неабдуманы; неўсвядомлены, няясны. Неасэнсаваны парыў. Неасэнсаваны матэрыял. □ Нягледзячы на добры ранішні настрой, Лемяшэвіча апанаваў неасэнсаваны смутак. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жалезабето́н, ‑у, м.

Будаўнічы матэрыял, спалучэнне бетону з жалезнай арматурай. Зямля, здавалася, расколвалася на часткі, дрыжала, трэскаўся жалезабетон бліндажоў. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расканапа́ціць, ‑пачу, ‑паціш, ‑паціць; зак., што.

Выняць са шчылін, адтулін у чым‑н. матэрыял, якім яны былі заканапачаны. Расканапаціць лодку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тэксталі́т, ‑у, М ‑ліце, м.

Пластычны матэрыял з мнагаслойнай спрасаванай тканіны, насычанай сінтэтычнымі смоламі, які па трываласці не ўступае металу.

[Ад лац. textus — тканіна і грэч. lithos — камень.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)