чараці́т, ‑у, М ‑ціце, м.
Спец. Будаўнічы матэрыял з чароту, спрасаванага ў пліты з дабаўленнем гліны, гіпсу і пад.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)