аціра́цца несов., прост. пренебр. тере́ться, отира́ться; окола́чиваться;

лю́біць а. каля́ нача́льства — лю́бит тере́ться во́зле нача́льства;

а. каля́ магазі́на — окола́чиваться во́зле магази́на

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

lubować się

незак.

1. w czym любіць што;

2. любавацца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

нудлі́васць, ‑і, ж.

1. Уласцівасць нудлівага.

2. Тое, што і нуда (у 1 знач.). Жыццё насміхаецца з кволых, Не любіць нудлівасці, слёз. Прануза.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жыццялю́б, ‑а, м.

Той, хто любіць жыццё. Я не мог сабе ўявіць, што гэты чалавек — такі жыццялюб, такі вечна бадзёры, можа памерці. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сябелюбі́вы, ‑ая, ‑ае.

Які любіць толькі сябе, клапоціцца толькі пра свае інтарэсы; эгаістычны. Чалавек сябелюбівы, .. [Шаройка] быў помслівы і ніколі не дараваў крыўды. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сямівяршко́вы, ‑ая, ‑ае.

Памерам у сем вяршкоў. Любіць вельмі ж стары ўспамінаць той час, калі адзін мужчына паднімаў на сані сямівяршковую дзеравяку. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

fond

[fɑ:nd]

adj.

1) які́ лю́біць

to be fond of children — любі́ць дзяце́й

2) пяшчо́тны, закаха́ны

a fond look — пяшчо́тны, закаха́ны по́зірк

3) празьме́рна аптымісты́чны

fond hopes — беспадста́ўныя, дарэ́мныя надзе́і

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

loving

[ˈlʌvɪŋ]

adj.

1) які́ каха́е, лю́біць

2) лю́басны

loving glances — лю́басныя по́зіркі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

пама́дзіцца, ‑джуся, ‑дзішся, ‑дзіцца; незак.

1. Мазацца памадай. Не любіць.. [Ніна], як іншыя вясковыя модніцы, памадзіцца, мяняць кожную нядзелю прычоску. Кухараў.

2. Зал. да памадзіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

грыбні́к, ‑а, м.

Разм. Той, хто збірае або любіць збіраць грыбы. [Лабановіч] з захапленнем заўзятага грыбніка стаў аглядаць найбольш зручныя для баравікоў лясныя сховы. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)