Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
wlec się
незак. плесціся, валачыцца, цягнуцца;
ledwo się wlokę — я ледзь валакуся
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
dukać
незак. бэкаць; чытаць з запінкамі;
ledwie dukać — ледзь чытае, толькі бэкае
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
knapp
1.
a
1) ву́зкі, це́сны
2) мізлю́ны, убо́гі
3) сці́слы (стыль)
4) абмежава́ны
~e drei Táge — няпо́ўныя тро́е су́так
mit ~er Not — ледзь-ледзь
2.
advледзь, у абрэ́з, то́лькі-то́лькі
méine Zeit ist ~ — у мяне́ ма́ла ча́су
◊ mit ~er Not — з ця́жкасцю
j-n ~ hálten* — трыма́ць каго́-н. на каро́ткім павадку́
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Мая́чыць1, ’выступаць на фоне чаго-небудзь, узвышацца над наваколлем’ (ТСБМ). Відавочна, з рус.мая́чить ’тс’, якое да маяк (гл.).
Мая́чыць2 ’рабіць паволі, з гультайствам, абы-як’ (Нас.), рус.валаг., разан.мая́чить ’рабіць праз сілу, ледзь-ледзь’, усх. ’марудзіць’, ма́ять ’мучыць’, балг.ма́я ’забаўляць, затрымліваць’, мая се ’бадзяцца без мэты’, ’здзіўляцца’. Роднасныя з лац.mōlēs ’цяжкасць, вага’, ст.-грэч.μώλυς, ст.-в.-ням.muoen ’працаваць, старацца’, muodi, гоц.afmauiþs ’стомлены’, muohî ’праца’, с.-в.-ням.müen, muowen ’працаваць’, і.-е.*mō‑ (Шмідт, KZ, 26, 5; Бернекер, 2, 7; Фасмер, 2, 587; БЕР, 3, 701–702).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Плуга́ніцца ’плесціся’ (ашм., Сл. рэг. лекс ), ’ісці, стаміўшыся’ (брагін., З нар. сл.). укр.плугтштися ’плесціся, павольна ехаць’, рус.бранск., паўд.плюгангтіься ’паволі ісці, ехаць, цягнуцца, плесціся за кім-н/. Бел.-укр.-паўд.-рус. ізалекеа. характэрная наяўнасцю суф. -я//- (магчыма, пры ад’ідэацыі прыметніка паганы) у адрозненне ад паўн.-слав.*prugavъ > плюгавец (гл.) з суф. ‑ав‑. Зыходнае слова захавалася ў чэш. мове — plouhati (< прасл.*plug‑a‑!i) ’цягнуцца, ледзь сунуцца, цягнуць ногі па гразі, на мокрай зямлі, пэцкацца граззю’, plonžiti se ’паўзці, ледзь перасоўвацца’, plouživy ’павольны’, pližiti se ’падкрадвацца’, ’паўзці, падпаўзаць’ (Махэк₂, 462). Роднасным з’яўляецца лат.bjugt ’мякчэць і станавіцца слізкім’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ма́ня ’прывід, здань’ (Рам. 8), ма́нія ’тс’ (Ян.), укр.манія́, рус.паўн., усх.манья́ ’тс’. Да мана́ (гл. мані́ць) (Семяновіч, AfslPh, 11, 310). На месца націску ўплывае лексема ма́нія ’псіхічны стан’. Сюды ж манячыць ’ледзь бачыць’ (паўд.-усх., КЭС).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
белабро́вы, ‑ая, ‑ае.
У якога белыя, светлыя бровы. Шафёр, малады белабровы хлопец, з ледзь прыкметным пушком над верхняй губою, глядзеў здзіўлена.Мележ.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зашаране́лы, ‑ая, ‑ае.
Пакрыты шэранню; заінелы. Ледзь зашаранелыя, лісты шапацелі пад нагамі і не давалі глыбока правальвацца ў набраклым вадою балоце.Федасеенка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
знаро́чысты, ‑ая, ‑ае.
Разм. Наўмысны, спецыяльны. Знарочыстая суровасць была ў тоне і твары Міхала, але ў вуснах блукала ледзь прыкметная ўсмешка.Пестрак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)