Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
fallow
[ˈfæloʊ]1.
adj.
1) папа́рны (пра по́ле)
fallow field — папа́р
2) informal неразьві́ты, бязьдзе́йны (ро́зум)
2.
n.
папа́р -у m.
3.
v.t.
ара́ць пад папа́р, кіда́ць по́ле пад папа́р
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Пашпа́рыць1 ’хутка пайсці’ (в.-дзв., Шатал.). Да па- і шпаркі (гл.). Аналагічна літ.skúosti ’хутка пайсці’ (< skubùs ’паспешны, шпаркі’, paskubà ’паспешнасць’).
Пашпа́рыць2 ’кінуць, шпурнуць’ (дзярж., Нар. сл.). Балтызм (?). Параўн. брасл.шпа́рг̌ацца ’кідацца’, раг. шпа́рг̌аць ’кідаць чым-н., шыбаць, шпурляць’ (Сл. ПЗБ), роднасным да якіх Грынавяцкене (там жа, 5, 495) лічыць літ.spirgė́ti ’кідацца’. Галосны ‑а́‑ з ‑і‑, дзякуючы наступнаму ‑r‑.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ По́ршаўлі мн. л. ’грузды’ (Сцяшк. Сл.). Імаверна, роднаснае да порхаўка (гл.), звязанае з порхлы ’рассыпісты’ ці з іншымі значэннямі слоў з аднаго гнязда з коранем порх‑ / поре-, такімі, як ’сыпаць, кідаць’, ’прарастаць’, ’выскокваць’, ’даваць парасткі’, ’лушчыцца’, параўн. рус.дыял.поршни ’высыпка прышчоў на твары’, чэш.дыял.perša ’рабацінне’ (Мяркулава. Этимология- — 1970, 154). Магчыма, балтызм, параўн. літ. purslas ’пеністая сліна’, pursti ’разбухаць’ і пад.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
slam2[slæm]v.
1. зачыня́ць; зачыня́цца з трэ́скам
2.кіда́ць з гру́катам, шпурля́ць;
slam the door in smb.’s face зачыні́ць дзве́ры пе́рад са́мым но́сам
The play was slammed by the reviewers. Крытыкі зрабілі п’есе разнос.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
aspersion
[əˈspɜ:rʒən]
n.
1) крапле́ньне (вадо́ю), пы́рсканьне n.
2) паклёп -у m.
You should not cast aspersions upon an innocent man — Ты не павінен кі́даць паклёпы на невінава́тага чалаве́ка
3) паклёпнічаньне n.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Жмя́каць ’чмякаць’ (Нас.). Рус.дыял.жмякать ’есці з чмяканнем; сціскваць; удараць, кідаць’, укр.жма́кати ’жаваць’, балг.дыял.жми́чка ’выдаваць гук мокрага прадмета, калі на яго націскваюць’. Паколькі рус. значэнні звязваюць з коранем *žьm‑ (жаць2), наўрад ці чыста гукапераймальнае, як указвае наконт балг. слова БЕР, 1, 552. Відаць, тут, з аднаго боку, сувязь з гэтым коранем, а з другога — з гукапераймальнымі тыпу чмякаць, шмякаць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Кі́жаль ’слота, снег з дажджом’ (Сл. паўн.-зах.). Наўрад ці можна разглядаць як слова балтыйскага паходжання. Параўн. літ.kežis ’размазня’ (Сл. паўн.-зах., 460). Літоўская група слоў (сюды таксама Keža(s) ’белы сыр з кіслага малака’, відаць, запазычанаш зням. усх.-прус.kėš ’сыр’) (Фрэнкель, 249). Што датычыць кіжаль ’слота’, то параўн. рус.кижа ’тс’, якое Фасмер (2, 230) выводзіць з kydja (да кідаць). Рус.кидь ’слота’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Лы́скаць ’смяяцца’ (раг., Мат. Гом.), ’біць’, ’піць’, ’трэскаць’, ’кідаць позірк’ (Юрч., ТС). Уваходзіць у групу лексем з коранем *luzg‑/lyzg‑/lusk‑/lysk‑ (гл. Куркіна, Этимология–72, 68–73). Да луза́ць (гл.). Слаўскі (5, 421–422) адносіць польск.łyskać ’блішчаць, зіхацець’, славац.liskac śe, укр.лискати, серб.-харв.ли̏скати ’тс’, славен.lískati ’паліраваць’, lískati se ’блішчаць’ да прасл.lyskati, якое з’яўляецца ітэратывам да lъskati, lъsknǫti, lъščati. Гл. лы́зіцца.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Раскідо́н ’неберажлівы чалавек; мот’ (Гарэц., Юрч. Вытв.). Да раскіда́ць, раскі́дваць (гл. кідаць) з метафарычным пераносам, які фармальна рэалізуецца ў экспрэсіўным суфіксе, параўн. такога ж кшталту раскіду́ха ’тс’ (Мат. Гом., Юрч. Вытв.); сюды ж таксама раскі́да ’тс’ (Юрч. Вытв.), раскі́длівы ’марнатраўны’ (Гарэц.). Параўн. суч. рус.раскидо́н ’дарэмная трата грошай’, закидо́н ’дзівацтва’, расслабо́н (ад расслабіцца ’зняць стрэс’) з жарганізацыяй суфікса ‑он (Земская і інш., Слав. языкозн., XII, 301).