змачы́цца, змачуся, змочышся, змочыцца; зак.
Разм.
1. Змачыць сябе чым‑н.; абмачыцца. Змачыцца вадой.
2. Зрабіцца мокрым; намокнуць. Папера змачылася.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
апасты́лець, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.
Разм. Вельмі надакучыць, апрыкраць; зрабіцца нямілым, невыносным. [Паўліна:] — Апастылела была за хваробу нават сама сабе. Сачанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пазграбне́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.
Стаць, зрабіцца зграбным, зграбнейшым. Дзяўчаты пазграбнелі. □ Рукі ва ўсіх [студыйцаў] пазграбнелі, зрабіліся лёгкімі і спрытнымі. Бядуля.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
раскалма́ціцца, ‑мачуся, ‑мацішся, ‑маціцца; зак.
Зрабіцца калматым; раскудлаціцца. Выгляд .. [жанчын] быў далёка не кірмашовы: з галоў паз’язджалі хусткі, валасы раскалмаціліся... Ваданосаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
спаску́дзіцца, ‑джуся, ‑дзішся, ‑дзіцца; зак.
Разм.
1. Стаць брудным, запэцкацца.
2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Сапсавацца; зрабіцца дрэнным.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
угамані́цца разм sich berúhigen, rúhig wérden; gesétzt wérden, áustoben vi (пасталець, зрабіцца сталым)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Прызаўны́ць ’засмуціцца’ (Бяльк.), прізаўны́ць ’засумаваць’ (Юрч. СНС). Прэфіксальнае ўтварэнне ад зафіксаванага там жа уныва́ць ’падаць духам’. Стварае адзіны мікраарэал са смал. призауны́ть ’зрабіцца маркотным, засумаваць, прыціхнуць’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
дане́сціся, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -нясецца; -нёсся, -нёслася; зак.
1. Зрабіцца чутным (пра гукі, пахі і пад.).
Да яго слыху данеслася стракатанне сарокі. 3 навакольных лугоў данёсся пах сена.
2. Распаўсюдзіцца, стаць вядомым.
Данеслася радасная вестка.
|| незак. дано́сіцца, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -сіцца.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
абнаві́цца, -наўлю́ся, -но́вішся, -но́віцца; зак.
1. Стаць новым, абноўленым; набыць выгляд новага.
Свет абнавіўся.
2. Папоўніцца чымсьці новым, змяніцца.
Рэпертуар тэатра абнавіўся.
Абнавіўся склад рэдкалегіі.
3. перан. Зноў зрабіцца свежым, моцным; ажывіцца.
Цела нібы абнавілася, такое яно стала моцнае.
|| незак. абнаўля́цца, -я́юся, -я́ешся, -я́ецца.
|| наз. абнаўле́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
засме́ціцца, ‑ціцца; зак.
Зрабіцца брудным, нячыстым ад смецця. Двор засмеціўся за зіму. // Страціць якасць, сапсавацца ад непатрэбных прымесей. Насенне засмецілася пустазеллем.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)