Verbum

до́берман і до́берман-пі́нчар, -а, мн. -ы, -аў, м.

Парода кароткашэрсных службовых сабак-сышчыкаў, звычайна цёмнай масці.

жэ́ўжык, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Свавольнік, гарэза (звычайна пра дзяцей).

Супакою няма ад гэтых жэўжыкаў.

бурапе́ніць, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -ніць; незак.

У паэзіі: бурліць, кіпець (пра жыццё, дзейнасць).

выпарэ́нне, -я, н.

1. гл. выпарыцца, выпарыць.

2. звычайна мн. (выпарэ́нні, -яў). Рэчыва, якое выпараецца.

Шкодныя выпарэнні.

маршчы́ніцца, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -ніцца; незак.

Тое, што і моршчыцца (у 3 знач.).

махна́ціцца, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -ціцца; незак. (разм.).

Рабіцца махнатым, калмаціцца.

Сукно пачало м.

мі́стар, -а, мн. -ы, -аў, м.

Зварот да мужчыны ў Англіі, Амерыцы (ставіцца звычайна перад імем, прозвішчам).

каваці́на, -ы, мн. -ы, -цін, ж.

Невялікая оперная арыя, звычайна лірычнага характару, а таксама напеўная інструментальная п’еса.

акро́паль, -я, мн. -і, -аў, м. (гіст.).

Цэнтральная ўмацаваная частка старагрэчаскіх гарадоў, звычайна на ўзгорку.

Афінскі а.

база́льт, -у, М -льце, м.

Вулканічная горная парода, звычайна чорнага колеру.

|| прым. база́льтавы, -ая, -ае.

Базальтавая лава.