Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Лясу́н ’жыхар лесу’, ’лясны дух’ (ТСБМ, Гарэц., Яруш.; нараўл., Арх. ГУ; асіп., КЭС). Укр.лісу́н ’лясны дух’, Лісу́н ’бог ваўкоў’. Бел.-укр. ізалекса. Да лес. Аб суфіксе ‑ун гл. Сцяцко (Афікс. наз., 173). Аналагічна, але з іншым вакалізмам суфікса ўтворана чэш.Lesoň (у перыяд чэшскага адраджэння) з лац.Silvanus ’лясны бог’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Sardinian
[sɑ:rˈdɪniən]1.
adj.
сарды́нскі
2.
n.
1) сарды́нец -ца m., жыха́р абто́ку Сарды́ніі
2) сарды́нская мо́ва
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
rdzenny
1. стрыжнёвы;
2.грам. каранёвы;
3. карэнны; сапраўдны; праўдзівы;
rdzenny mieszkaniec — карэнны жыхар, аўтахтон
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Жыллё ’месца, дзе жывуць’, жылец ’жыхар’. Рус.жилье, жиле́ц, укр.жилє́ (Жэлях.), жиле́ць. Ст.-рус.жилье ’жыллё’ (з XVIII ст.), з XVI ст. ’работа з прадастаўленнем жылля’, жилец (з XV ст.). Вытворныя на базе кораня дзеяслова жыць (гл.) з суфіксам элавага дзеепрыметніка ‑л‑ і адпаведным далейшым суфіксам (*‑ij‑e, *‑ьcь), відаць, яшчэ ў ст.-рус.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Лесавік, лесові́к ’лясун’ (Нік., Няч., Грыг., Яруш., Мат. Гом., ТСБМ) у выніку універбізацыі з лесавы дух. Параўн. і лесавы ’лясны дух, лясун’ (Маш.; петр., Мат. Гом.). У выніку пераносу значэння — любан. лесаві́к ’жыхар лясістых мясцовасцей’ (Нар. словатв.). Дадатковае значэнне прыметніка лесавы ’дзікі’ (Янк. II, Шат., Бяльк.) з’явілася падставай для лесавікі́ ’дзікія лясныя яблыкі’ (Касп.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
абыва́цель, ‑я, м.
1.Уст. Сталы жыхар якой‑н. мясцовасці. Так Сяргей Пятровіч зрабіўся абывацелем горада Сярдзечанска.Сяргейчык.
2. Чалавек, які жыве дробнымі, вузкаасабістымі інтарэсамі. Ёсць ціхае шчасце абывацеля і эгаіста, калі ён плюе на ўсё на свеце, абы яму добра было.Хадкевіч.Пакутных думак чарвякі Мазгі расточваюць парой: Ды хто ж, урэшце, я такі? Ці абывацель, ці герой?Крапіва.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Schwábe
I
m -n, -n шваб (жыхар Швабіі)
II
f -, -n тарака́н, пруса́к
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Asylánt
m -en, -en жыха́р начно́га прыту́лку
2) асо́ба, яка́я атрыма́ла паліты́чны прыту́лак
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Scotch
[skɑ:tʃ]1.
adj.
шатля́ндзкі
2.
n.
1) жыха́р Шатля́ндыі; шатля́ндзец -ца m., шатля́ндка f.
2) шатля́ндзкае ві́скі
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)