conspicuous

[kənˈspɪkjuəs]

adj.

1) зна́чны (до́бра ба́чны), які́ кі́даецца ў во́чы; выра́зны

2) асаблі́вы, незвыча́йны, які́ прыця́гвае ўва́гу

an actress of conspicuous charm — акто́рка з надзвыча́йнай прыва́бнасьцю

3) го́дны ўва́гі; ве́льмі до́бры, выда́тны

4) паказны́, прэтэнзі́йны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

вялікі прыметнік

  1. Значны па велічыні, памерах, сіле; процілегласць малы.

    • В. горад.
    • В. будынак.
    • Вялікая радасць.
    • Вялікія беды пачынаюцца з малых (прыказка).
    • Вялікая зямля (мацярык).
    • Вялікая літара (якая выступае над радком).

  2. Выдатны па свайму значэнню; які валодае ў высокай ступені той якасцю, якая знаходзіцца ў значэнні вызначаемага назоўніка.

    • Вялікая перамога.
    • В. вучоны.

  3. Большы, чым патрэбна, прасторны.

    • Гэтыя боты мне вялікія.

  4. Дарослы (з пункту гледжання дзіцяці), а таксама (пра дзіця) такі, які выйшаў з дзіцячага ўзросту, падрослы.

    • Сын ужо в., пойдзе ў школу.

  5. Значны па колькасці.

    • Вялікая сям’я.
    • Вялікія грошы.
    • Ад (з) вялікага розуму (размоўнае іранічны сэнс) — па дурасці.
    • Вялікае мноства — вельмі многа.
    • Вялікія дзяржавы — найбольш магутныя дзяржавы, якія адыгрываюць вядучую ролю ў сусветнай палітыцы і ў міжнародных адносінах.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

вучоны, ‑ая, ‑ае.

1. Які набыў спецыяльную падрыхтоўку ў галіне якіх‑н. ведаў. Вучоны садавод. // Разм. Пісьменны, адукаваны. Вучоны чалавек. ▪ [Тата:] — Тут, у школе, народ вучоны, займаецца сур’ёзнай справай. Брыль. // Разм. Дрэсіраваны (пра жывёл). Вучоны мядзведзь. ▪ Вучоны сабака, які быў у следчых людзей, увесь час нюхаў дарогу ад аграбленага банка. Чорны. // Які атрымаў урок, прыдбаў вопыт у чым‑н.

2. у знач. наз. вучоны, ‑ага, м. Кваліфікаваны спецыяліст у якой‑н. галіне навукі; даследчык. Малады вучоны. Выдатны вучоны. ▪ Міхась Рамановіч скончыў і пажадаў вучоным далейшых поспехаў. Паслядовіч.

3. Які мае адносіны да навукі, звязаны з навукай. Вучонае званне. Вучоная ступень. Вучоны савет.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дзівосны, ‑ая, ‑ае.

1. Казачна-дзіўны, незвычайны, фантастычны. Ігнасю сняцца страшныя сны: ён вандруе па рэках і азёрах, пераходзіць кладачкі і масты. Чарнышэвіч. Янук павагаўся і сеў, хоць і страх наганяў на яго гэты пакой, падобны на дзівоснае вядзьмарскае збудаванне. Лупсякоў. Вокны друкарні.. замураваны дзівоснымі ўзорамі дзеда-мароза. Брыль.

2. Цудоўны, незвычайны па хараству, прыгажосці. Дрэвы яшчэ дзе-нідзе стаялі ў сваім дзівосным жоўта-барвовым убранні. Ляўданскі. Усё было нібы ахоплена агнём, дзівосным, невыказна прыгожым, усеабдымным. Мележ.

3. Выдатны, вельмі добры, цудоўны. — Ну ж і стрэльбу здабыў ты сабе, Мартын! — цмакаў дзед Талаш, разглядаючы дзівосную стрэльбу. Колас. Слава аб ім [Талімоне] ішла далёка, і перш за ўсё — за дзівосны голас. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

noble

[ˈnoʊbəl]

1.

adj.

1) высо́кага пахо́джаньня, ро́ду

2) высакаро́дны (і пра мэта́лы)

a noble deed — высакаро́дны ўчы́нак

Silver is a noble metal — Срэ́бра — высакаро́дны мэта́л

3) выда́тны; ве́лічны, велікапы́шны; імпаза́нтны

2.

n.

чалаве́к высо́кага пахо́джаньня або́ ра́нгу

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

típptópp

1.

a разм. бездако́рны, беззага́нны, выда́тны

ein ~es Mädel! — дзяўчы́на што трэ́ба!

das ist ~! — гэ́та здо́рава; ≅ усё ў пара́дку

2.

adv бездако́рна, выда́тна

~ gekléidet — апра́нуты з іго́лачкі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

golden

[ˈgoʊldən]

adj.

1) залаты́, з зо́лата

golden cross — залаты́ кры́ж

2) залатано́сны

3) залаці́сты, залаты́ (ко́лер)

4) выда́тны, ве́льмі ва́жны, кашто́ўны

golden deeds — высакаро́дныя ўчы́нкі

5) шчасьлі́вы; бага́ты; квітне́ючы, залаты́

golden age — залаты́ век, залата́я пара́

•

- golden anniversary

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

whistle​1 [ˈwɪsl] n.

1. свіст;

give/blow a whistle сві́снуць

2. свісто́к;

a penny/tin whistle свісту́лька

3. infml го́рла, гло́тка

♦

as clean/as clear/as dry as a whistle першакла́сны, выда́тны;

at smb.’s whistle ва́рта то́лькі сві́снуць;

not worth a whistle нічо́га не ва́рты, не ва́рты намага́нняў;

wet one’s whistle infml прамачы́ць го́рла, вы́піць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

чалаве́к м Mensch m -en, -en; Mann m -(e)s, Männer (пра мужчыну);

дзелавы́ чалаве́к Geschäftsmann m -(e)s, -leute і -männer;

выда́тны чалаве́к ein hervórragender Mensch, éine hervórragende Persönlichkeit;

звыча́йны чалаве́к ein (ganz) gewöhnlicher Mensch, ein Dútzendmensch;

нас было́ пяць чалаве́к wir waren fünf Persónen [fünf Mann (пра мужчын)];

сям’я́ з пяці́ чалаве́к éine fünfköpfige Famíli¦e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

prince [prɪns] n.

1. прынц;

Prince Albert прынц Альбе́рт;

the royal prince насле́дны прынц; старэ́йшы сын караля́;

Regent Prince прынц-рэ́гент;

the Prince of Wales прынц Уэ́льскі (наследны прынц у Англіі);

the Prince Consort прынц-кансо́рт (у Англіі)

2. lit. выда́тны дзе́яч; чалаве́к выклю́чных я́касцей;

the prince of poets цар паэ́таў

3. «каро́ль»;

the prince of swindlers (rogues) joc. каро́ль махляро́ў

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)