noble
[ˈnoʊbəl]1.adj.
1) высо́кага пахо́джаньня, ро́ду
2) высакаро́дны (і пра мэта́лы)
a noble deed — высакаро́дны ўчы́нак
Silver is a noble metal — Срэ́бра — высакаро́дны мэта́л
3) выда́тны; ве́лічны, велікапы́шны; імпаза́нтны
2.n.
чалаве́к высо́кага пахо́джаньня або́ ра́нгу
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
típptópp
1.
a разм. бездако́рны, беззага́нны, выда́тны
ein ~es Mädel! — дзяўчы́на што трэ́ба!
das ist ~! — гэ́та здо́рава; ≅ усё ў пара́дку
2.
adv бездако́рна, выда́тна
~ gekléidet — апра́нуты з іго́лачкі
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
golden
[ˈgoʊldən]adj.
1) залаты́, з зо́лата
golden cross — залаты́ кры́ж
2) залатано́сны
3) залаці́сты, залаты́ (ко́лер)
4) выда́тны, ве́льмі ва́жны, кашто́ўны
golden deeds — высакаро́дныя ўчы́нкі
5) шчасьлі́вы; бага́ты; квітне́ючы, залаты́
golden age — залаты́ век, залата́я пара́
•
- golden anniversary
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
whistle1 [ˈwɪsl] n.
1. свіст;
give/blow a whistle сві́снуць
2. свісто́к;
a penny/tin whistle свісту́лька
3. infml го́рла, гло́тка
♦
as clean/as clear/as dry as a whistle першакла́сны, выда́тны;
at smb.’s whistle ва́рта то́лькі сві́снуць;
not worth a whistle нічо́га не ва́рты, не ва́рты намага́нняў;
wet one’s whistle infml прамачы́ць го́рла, вы́піць
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
prince [prɪns] n.
1. прынц;
Prince Albert прынц Альбе́рт;
the royal prince насле́дны прынц; старэ́йшы сын караля́;
Regent Prince прынц-рэ́гент;
the Prince of Wales прынц Уэ́льскі (наследны прынц у Англіі);
the Prince Consort прынц-кансо́рт (у Англіі)
2. lit. выда́тны дзе́яч; чалаве́к выклю́чных я́касцей;
the prince of poets цар паэ́таў
3. «каро́ль»;
the prince of swindlers (rogues) joc. каро́ль махляро́ў
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
важны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае вялікае значэнне; рашаючы. Важная справа. Важная галіна народнай гаспадаркі. ▪ Над роднаю савецкаю зямлёю Выконваеш ты [Мікалай Гастэла] важнае заданне. Аўрамчык. // Звязаны з уладай, уплывовы. Займаць важную пасаду. ▪ Па ромбу на пятліцах Надзя адразу вырашыла, што чалавек гэты няйначай як важны камандзір. Лынькоў.
2. Велічны, паважны, з пачуццём уласнай годнасці; фанабэрысты. Побач чыгункі стаяў высокі стары лес, таемны, пануры і важны. Колас. Пакуль стары распранаўся, начлежнік вадзіў вачыма за яго павольнымі, важнымі рухамі. Брыль. Важны, надзьмуты Гунава павольна абышоў стол. Самуйлёнак.
3. Разм. Добрай якасці; выдатны. Важнае сукно.
4. у знач. наз. важнае, ‑ага, н. Тое, што мае вялікае значэнне. Вырастаў юнак сталы, дзелавіты, які ўмеў сярод усялякіх спраў адразу ўбачыць самае важнае і патрэбнае. Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
круглы, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае форму круга, шара, кола, цыліндра або падобны да іх па форме. Круглае бервяно. Круглы стол. Круглы мячык. ▪ Над табою месяц круглы У ясным небе ціха плыў. Колас. // Тоўсты, сыты, поўны (пра чалавека, яго фігуру, твар). Шарсцяны світэр шчыльна аблягаў поўныя грудзі і круглыя плечы. Мележ.
2. У спалучэнні са словамі «год», «дзень», «суткі» абазначае: увесь, цэлы. Волеччын голас, калі яна паганяла каня, чуўся па полі круглы дзень. Чорны. Брыгады гэтыя працуюць круглыя суткі. Кулакоўскі.
3. Разм. Поўны, абсалютны. Круглы выдатны. Круглая сірата. // У спалучэнні са словам «дурань» абазначае: абсалютны, закончаны. Толькі круглы дурань, хіба, прачытаўшы гэты ліст, не ведаў бы, што рабіць. Самуйлёнак.
•••
Круглыя лічбы гл. лічба.
Круглыя дужкі гл. дужка.
За круглым сталом гл. стол.
Круглая сума гл. сума.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
талент, ‑а і ‑у, М ‑нце, м.
1. ‑у. Надзвычайныя прыродныя здольнасці. Музыкальны талент. ▪ Канечне, звычайнаму чалавеку столькі ведаць немагчыма, тут патрэбен талент, а талент даецца чамусьці не кожнаму. Васілёнак. Сутнасць яго [Багдановіча] заключаецца ў тым, што талент дасягае вяршыні мастацтва іптэнсіўнай працай і сардэчнай самаадданасцю раз абранаму ідэалу паэзіі. Майхровіч. // Здольнасць, уменне. — Так, так, — сказаў Сухавараў, — на гэта трэба мець асаблівы талент. — У пана Лабановіча і ёсць гэты асаблівы талент, — прамовіла Ядвіся. Колас. // Разм. Занятак. У канцы імперыялістычнай вайны Вэня Шпулькевіч знайшоў сабе талент: ён ад’ехаў з Мінска кіламетраў за сто і там астаўся на службу. Чорны.
2. ‑а. Чалавек з надзвычайнымі здольнасцямі. Маладыя таленты. ▪ [Валодзя:] — Стась — талент, ён выдатны мастак. Усе партрэты, усе лозунгі, усе плакаты, карціны і дыяграмы — усё гэта зроблена ім.. Шамякін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
чалаве́к м Mensch m -en, -en; Mann m -(e)s, Männer (пра мужчыну);
дзелавы́ чалаве́к Geschäftsmann m -(e)s, -leute і -männer;
выда́тны чалаве́к ein hervórragender Mensch, éine hervórragende Persönlichkeit;
звыча́йны чалаве́к ein (ganz) gewöhnlicher Mensch, ein Dútzendmensch;
нас было́ пяць чалаве́к wir waren fünf Persónen [fünf Mann (пра мужчын)];
сям’я́ з пяці́ чалаве́к éine fünfköpfige Famíli¦e
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
tęgi
tęg|i
1. моцны;
~i mróz — моцны мароз;
~ie wino — моцнае віно;
2. тоўсты, поўны; мажны;
~i mężczyzna — мажны мужчына;
3. незвычайны, здольны, выдатны;
~i robotnik — добры працаўнік;
~a głowa — разумная галава
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)