least

[li:st]

1.

adj.

найме́ншы

2.

n.

найме́ншае -га n.

at (the) least — прына́мся, прына́мсі, са́ма ме́ней

not in the least — ані́

3.

adv.

найме́нш

last but not least — апо́шні, але ня ме́нш ва́жны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

serious

[ˈsɪriəs]

adj.

1) сур’ёзны, пава́жны

a serious face — пава́жны твар

2) вялі́кі, сур’ёзны

serious mishap — вялі́кая непрые́мнасьць

3) ва́жны

a serious matter — ва́жная спра́ва

4) небясьпе́чны

a serious condition — небясьпе́чны стан (у хво́рага)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

карэ́нны

1. (спрадвечны) úrsprünglich, álteingesessen;

карэ́нны жыха́р Úreinwohner m -s, -;

2. (асноўны, важны) Grund-, grúndlegend;

карэ́ннае пыта́нне grúndlegende Fráge;

3. (каранёвы) карэ́нная ча́стка сло́ва Stamm m -(e)s, Stämme, Wórtstamm m;

4. (істотны, радыкальны) gründlich, radikál;

карэ́нныя пераўтварэ́нні radikále [tíefgreifende] Úmgestaltung;

карэ́нным чы́нам gründlich, erschöpfend

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

адка́зны, ‑ая, ‑ае.

1. Чалавек, на якога ўскладаецца адказнасць; які нясе адказнасць за каго‑, што‑н. Адказны рэдактар. Адказны дзяжурны. / у знач. наз. адка́зны, ‑ага, м.; адка́зная, ‑ай, ж. Адказны за вечар. □ І кім жа яны, і чаму ж яны Так бязлітасна перагружаны? Не адказныя, не начальнікі, А пакутнікі-сумяшчальнікі. Крапіва. Адна з.. [жанчын], самая старэйшая ўзростам, Гарпіна, была вызначана адказнай за даенне і размеркаванне малака. Галавач. // Звязаны з разуменнем важнасці чаго‑н., гатоўнасці адказваць за каго‑, што‑н. Адказныя адносіны да справы.

2. Надзвычай важны, значны. Адказная работа. Адказная задача. Адказнае даручэнне. Адказная роля. Адказная пасада.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

немалы́, ‑ая, ‑ое.

1. Даволі вялікі, значны па велічыні, памерах, колькасці. Немалыя грошы. □ Немалую дарогу прайшлі мы Па чужой і па роднай зямлі. Колас. — Колькі сёння атрымана патронаў? — запытаўся камандуючы. І хоць начальнік тыла назваў немалую лічбу, камандуючы быў незадаволены. Мележ. // Даволі працяглы (пра тэрмін, час і пад.). Чатыры гады — немалы час. Чарнышэвіч.

2. Значны па сіле, інтэнсіўнасці, глыбіні праяўлення. Немалая радасць. □ Рух узняўся за лесам І лязгат, і гром немалы. Куляшоў.

3. Які мае даволі вялікае значэнне, аўтарытэт у грамадстве; значны, важны. Сярэдні чыноўнік губернскіх канцылярый або немалы чын на чыгунцы заўсёды будаваў сабе пад старасць такі дом. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

notable

[ˈnoʊtəbəl]

1.

adj.

1) славу́ты, выда́тны, знакамі́ты; ва́рты ўва́гі; асаблі́вы

a notable painter (man) — выда́тны маста́к (чалаве́к)

a notable event — славу́тая падзе́я

2) зна́чны

a notable quantity — зна́чная ко́лькасьць

2.

n.

ва́жны або́ выда́тны чалаве́к

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

vital [ˈvaɪtl] adj.

1. (to, for) істо́тны, надзённы; неабхо́дны, ва́жны;

It is vital that… Важна, што…;

of vital importance жыццёва ва́жна;

a vital question найважне́йшае пыта́нне;

play a vital role (і)гра́ць гало́ўную ро́лю

2. fml энергі́чны, жывы́, дынамі́чны;

a vital personality чалаве́к, по́ўны эне́ргіі

3. жыццёвы;

vital organs жыццёва ва́жныя о́рганы;

vital functions жыццядзе́йнасць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

coordinate

[koʊˈɔrdənət]

1.

adj.

1) каардынава́ны, дапасава́ны

2) адно́лькава ва́жны

3) Math. каардына́тны (кут)

4) злу́чаны (сказ); злуча́льны (злу́чнік)

2.

n., Math.

каардына́ты, во́сі каардына́таў

3. [koʊˈɔrdəneɪt]

v.

1) каардынава́ць (-ца), дапасо́ўваць, узгадня́ць (-ца), пагаджа́ць

2) утвара́ць сыстэ́му

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

foremost

[ˈfɔrmoʊst]

1.

adj.

1) пе́ршы, найпе́ршы

foremost in the line — пе́ршы на чарзе́

2) гало́ўны; перадавы́; са́мы ва́жны

foremost authority — найбо́льшы аўтарытэ́т

2.

adv.

пе́радам, насампе́рш, перш за ўсё

to fall head foremost — упа́сьці пе́радам, галаво́й

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

напуска́ць, напусці́ць

1. (in gróßer Menge) (her)éinlassen* vt;

напуска́ць вады́ ў ва́нну ein Bád éinlassen*;

2. (нацкаваць) (áuf)hétzen vt, lóslassen* аддз vt (на каго-н auf A);

3. разм:

напуска́ць на сябе́ ва́жны вы́гляд sich wíchtig máchen;

напуска́ць стра́ху (на каго-н) j-m Angst [éinen Schreck] éinjagen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)