Hinzútun

óhne mein ~ — без майго́ ўдзе́лу, без мяне́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

пра́здно нареч. нічо́га не ро́бячы, без рабо́ты, без спра́вы;

жить пра́здно жыць, нічо́га не ро́бячы, гультаява́ць;

пра́здно тра́тить вре́мя марнава́ць час.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

сапо́жник

1. шаве́ц, род. шаўца́ м.;

2. перен. (неумелый человек) пренебр. парта́ч, -ча́ м.;

◊

сапо́жник без сапо́г погов. шаве́ц без бо́таў;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

огу́лом нареч.

1. (всё сразу) прост. агу́лам; (чохом) га́музам;

2. (необоснованно, без разбору) разг. беспадста́ўна, без разбо́ру;

3. (оптом) уст. о́птам;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

рассужде́ние ср. разважа́нне, -ння ср., разва́га, -гі ж.;

без рассужде́ний без разважа́нняў;

пра́вильное рассужде́ние пра́вільнае разважа́нне;

пуска́ться в рассужде́ния пачына́ць разважа́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

проли́тие книжн.

1. разліва́нне, -ння ср.;

2. праліццё, -цця́ ср., праліва́нне, -ння ср.; см. пролива́ть;

◊

без проли́тия кро́ви без праліцця́ крыві́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

посмея́ться сов. пасмяя́цца (з каго, з чаго; и без доп.); (долго, неоднократно) папасме́йвацца, папасмяя́цца (з каго, з чаго; и без доп.).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

безадка́зны, -ая, -ае.

1. Які не стрымліваецца пачуццём адказнасці.

Б. ўчынак.

2. Які працуе без перабояў.

Б. рухавік.

3. Бездакорны, які выконвае без пярэчання ўсе даручэнні.

Б. памочнік.

|| наз. безадка́знасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

самаву́чка, -і, ДМ -у, Т -ам, м.; ДМ -чцы, Т -ай (-аю), ж., мн. -і, -чак.

Чалавек, які навучыўся чаму-н. самастойна, без сістэматычнага навучання і без кіраўніка.

Кравец-с.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

лі́шні в разн. знач. ли́шний; (избыточный — ещё) изли́шний;

л. экзэмпля́р кні́гі — ли́шний экземпля́р кни́ги;

ён быў тут л. — он был тут ли́шний;

рабі́ць ~нюю рабо́ту — де́лать ли́шнюю рабо́ту;

~няя стара́ннасць — ли́шнее (изли́шнее) усе́рдие;

~няя капе́йка — ли́шняя копе́йка;

без ~ніх слоў — без ли́шних слов;

без ~няй гаво́ркі — без ли́шних разгово́ров;

л. рот — ли́шний рот;

~няя дабрата́ — дурата́ — посл. доброта́ без ра́зума вредна́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)