◎ Ні́сякава (нісяково) ’ніякавата, няёмка’ (ТС). З ні сяк, параўн. ні так, ні сяк ’ні так, ні гэдак’, гл. сякаво ’так сабе, абы-як’ (Нас.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Трамані́ць (трымані́ць) ’гаварыць абы-што, хлусіць’ (Мат. Гом.). З прамані́ць, праману́ць ’прыдумаць, надумацца’, якое з літ. pra(si)manýti ’выдумляць, выдумваць’ (Лаўчутэ, Балтизмы, 71).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

так-сяк прысл

1. (з намаганнямі) mit Müh(e) und Not, mit Ach und Krach, schlecht und recht;

2. (абы як) náchlässig, flüchtig

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

willy-nilly [ˌwɪliˈnɪli] adv. infml

1. хо́чаш не хо́чаш, во́ляй-няво́ляй; хо́цькі-няхо́цькі;

They all had to take part, willy-nilly. Яны ўсе былі вымушаны ўдзельнічаць, хочучы таго ці не.

2. абы-я́к, у беспара́дку

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

gibber

[ˈdʒɪbər]

1.

v.i.

1) гавары́ць абы́ што, мало́ць; балабо́ніць

2) гавары́ць ху́тка і невыра́зна, балбата́ць, саката́ць

2.

n.

балбатня́ f., трапа́ньне языко́м

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

súdeln

vi разм. працава́ць

1) пля́каць, бру́дзіць

2) рабі́ць што-н. абы́ з рук

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Schéibenkleister

m -s разм.

1) мучны́ суп, ка́шка, заці́рка

2) про́мах, лухта́, абы-што́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

пакра́жа, ‑ы, ж.

1. Крадзеж. Усе Мядзведзічы ўзбуджаны былі пакражаю чацвярых коней. Крапіва. — У двары нашым зрабілася пакража, і .. пакража не абы-якая. Ядвігін Ш.

2. Украдзеная рэч. А там ускрай агародаў, завіхаючыся, прытарабаніў [Кандрат] пакражу да лазні і прыхаваў. Кавалёў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самапра́дка, ‑і, ДМ ‑дцы; Р мн. ‑дак; ж.

Тое, што і калаўрот (у 1 знач.). Манатоннае гудзенне самапрадкі, няроўнае святле лучыны.. — усё гэта наганяла такую нуду і роспач, што хацелася зрабіць немаведама што, абы не сядзець вось так. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спана́трыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак., з інф. і без дап.

Абл. Прывыкнуць, прызвычаіцца рабіць што‑н. Летась былі спанатрылі ластаўкі ляпіць гняздо над самай галавой Хрыста, пакрысе залепліваючы яе граззю. Пташнікаў. [Цётка:] — А то спанатрыў [хлопчык]: абы-што, дык у слёзы. Мыслівец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)