тэлекінэ́з
(ад гр. tele = далёка + kinesis = рух, перамяшчэнне)
перамяшчэнне матэрыяльных прадметаў без дакранання да іх, толькі напружаннем волі чалавека.
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
take the bit in one’s teeth
а) ісьці́ напрало́м, дзе́йнічаць без агля́дкі, ні з чым ня лі́чачыся
б) (пра каня́) закусі́ць цу́глі, занату́рыцца
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
all right
adv.
1) пра́вільна
2) але́, няха́й; до́бра, усё ў пара́дку
All right, I’ll come — До́бра, я прыйду́
3) без сумне́ву, напэ́ўна
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
unguarded [ʌnˈgɑ:dɪd] adj.
1. недагле́джаны;
Don’t leave your luggage unguarded. Не пакідай багаж без нагляду.
2. неасцяро́жны;
catch smb. in an unguarded moment злаві́ць каго́-н. у нечака́ны мо́мант
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Брані́цы ’каноплі без семя’ (Мат. Гродз., ДАБМ, 869), бра́ніцы ’тс’ (Сцяшк. МГ). Сюды, з метатэзай гукаў, барні́цы ’тс’ (Жд., Шчарб.). Да браць (тлумачэнне гл. у Даля).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Правэ́йдацца ’правалаквацца’ (Скарбы). Гл. ведацца ’сноўдацца, хадзіць без справы’ (там жа), няяснага паходжання; магчыма, ад польск. wajda ’цыганскі кіраўнік’ (з венг. wajda < wojewoda, гл. Брукнер, 599).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ра́піна ’адліўка (?)’: “выплаўляюць тол… заліваюць яго, расплаўлены, у форму, і атрымліваюць рапіну, — тую ж самую міну, толькі без дэтанатара” (Дамашэвіч). Відаць, ’нешта застылае, зацвярдзелае’, гл. рапа.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Табу́р ’качарга’ (брасл., Сл. ПЗБ). Няясна. Малаверагодная сувязь з сіб. табу́рка ’скобка, якая паказвае вагу на бязмене’, ’драўляны завостраны стрыжань’ без пэўнай этымалогіі, параўн. Анікін, 520.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ту́кала ‘глухі’ (Нас., Байк. і Некр.). Відаць, у выніку семантычнага пераносу з ту́кала ‘неслух, які нічога не робіць без лаянкі на яго’ (Нас.). Да ту́каць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ту́нькацца ‘хутка перамяшчацца, мітусіцца’ (віл., Сл. ПЗБ), ‘туляцца, швэндацца без справы’ (лаг., Гіл.). Гукапераймальнага паходжання, параўн. рус. дыял. ту́нкаться ‘стукацца (у дзверы, вароты)’, ту́нн — імітатыў (СРНГ).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)