Рамашо́к м. р. ’рамонак’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Рамашо́к м. р. ’рамонак’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Скавы́рыць ‘галасіць, раўсці’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Накта́йза ’гальштук’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
апо́шні, ‑яя, ‑яе.
1. Які знаходзіцца на самым канцы чаргі, шэрагу падобных прадметаў, з’яў.
2. Адзіны, астатні.
3. Які адбыўся непасрэдна перад чым‑н.
4. Канчатковы, рашаючы, заключны.
5. Вышэйшы, крайні.
6. Самы нязначны з усіх падобных; дрэнны.
7. Гэты, толькі што названы.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
каза́ць
1. говори́ть; произноси́ть;
2. повелева́ть, веле́ть;
3. (передавать слухи) говори́ть, погова́ривать;
◊ іна́чай (іна́кш) ка́жучы — и́на́че говоря́;
караце́й ка́жучы — коро́че говоря́;
к. няма́ чаго́ — говори́ть не́чего;
як той каза́ў — как говори́тся;
што і к. — что и говори́ть; не́чего сказа́ть; слов нет;
што ні кажы́ — как ни говори́;
што вы ка́жаце! — что вы говори́те!;
і не кажы́(це)! — и не говори́(те)!;
няўро́кам ка́жучы — что́бы не сгла́зить;
ка́зань к. — чита́ть нота́ции; говори́ть поучи́тельно и ску́чно;
лю́дзі ка́жуць — лю́ди говоря́т;
нічо́га не ка́жучы — ничего́ не говоря́, без ли́шних слов;
нао́гул ка́жучы — (в знач. вводн. сл.) вообще́ говоря́;
між на́мі ка́жучы — (в знач. вводн. сл.) ме́жду на́ми говоря́;
дарэ́чы ка́жучы — кста́ти сказа́ть;
пра́ўду (па пра́ўдзе) ка́жучы (сказа́ць) — пра́вду (по пра́вде) говоря́, по пра́вде сказа́ть;
шчы́ра ка́жучы — открове́нно говоря́, по со́вести сказа́ть;
не пры вас ка́жучы — не при вас будь ска́зано, с позволе́ния сказа́ть;
не тут ка́жучы — не здесь говоря́;
пра́ўду ка́жучы — по пра́вде говоря́, че́стно говоря́;
ула́сна ка́жучы — со́бственно говоря́;
мя́кка ка́жучы — мя́гко говоря́;
не ка́жучы благо́га
узя́ўся за гуж — не кажы́, што не дуж — взя́лся за гуж — не говори́, что не дюж;
не кажы́ «гоп», паку́ль не пераско́чыш —
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
глыта́ць
1.
2.
3. (о рыбе) загла́тывать, прогла́тывать;
◊ г. сло́вы — глота́ть
г. слёзы — глота́ть слёзы;
г. слі́нкі — глота́ть слю́нки;
г. паве́тра — глота́ть во́здух
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
адку́ль
1. отку́да;
2. в знач. союзного
◊ а. (то́лькі) но́гі ўзялі́ся — отку́да (то́лько) но́ги взяли́сь;
а. я ве́даю — почём (мне) знать; отку́да я зна́ю;
а. ты такі́ ўзя́ўся — отку́да ты тако́й вы́искался
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
кама́нда
◊ далажы́ць па ~дзе — доложи́ть (донести́) по кома́нде;
як па ~дзе — как по кома́нде
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
цвёрды
1. твёрдый;
2. жёсткий;
3.
○ ц. зы́чны — твёрдый согла́сный;
ц. знак — твёрдый знак;
◊ ~дае
стая́ць на ~дай гле́бе (~дым гру́нце) — стоя́ть на твёрдой по́чве
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
цёплы
1.
2.
◊ ~лая кампа́нія — тёплая компа́ния;
~лае ме́сца — тёплое ме́сто
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)