спячы́ сов.

1. испе́чь;

с. хлеб — испе́чь хлеб;

2. поджа́рить; (о яичнице — ещё) сде́лать;

с. яе́чню — поджа́рить (сде́лать) яи́чницу;

3. (солнцем) обже́чь, сжечь;

4. (повредить) обже́чь; сжечь;

с. руку́ — обже́чь ру́ку

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

булка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.

1. Невялікі хлеб з пшанічнай мукі, белы хлеб. Бегалі па вуліцы дзеці то з булкамі, то з цукеркамі. Гартны.

2. Тое, што і буханка. На паліцы ляжалі дзве булкі хлеба. Чорны. [Шашура] палажыў на калені Краўца булку хлеба і круг каўбасы. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

маісавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да маісу. Маісавая салома. // Здабыты або прыгатаваны з маісу. Маісавы алей. Маісавы хлеб.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

томік, ‑а, м.

Памянш.-ласк. да том; невялікі том. Жалезны стол, счарсцвелы хлеб і томік Гейнэ на стале. Вялюгін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

żytni

жытні;

chleb żytni — жытні хлеб;

mąka ~a — жытняя мука

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Schrótbrot

n -(e)s, -e хлеб з мукі́ гру́бага памо́лу

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

жнитво́ ср., обл.

1. (жатва) жніво́, -ва́ ср.;

2. собир. (хлеб на корню) збажына́, -ны́ ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

пячы́

1. (хлеб і г. д.) bácken* vt;

2. (пра сонца) brénnen* vi, stéchen* vi

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

ператрымаць дзеяслоў | закончанае трыванне

  1. Пратрымаць надта доўга.

    • П. хлеб у печы.
    • П. негатывы ў праявіцелі.

  2. Патрымаць неаднаразова ў сваіх руках што-н. або ўсё, многае.

    • Многа кніг ператрымаў у сваіх руках.

|| незакончанае трыванне: ператрымліваць.

|| назоўнік: ператрымка.

  • П. пры фатаграфаванні.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Круха́ 1 ’крушына’ (Жыв. сл.). Гл. крушына.

Круха́ 2 ’хлебны квас’ (Сцяшк. Сл.). Параўн. крухі 2 (гл.). Параўн. серб.-харв. кру̏х ’хлеб’, славен. krùh ’тс’, чэш. krušec ’каравай хлеба’. Аб магчымасці рэканструкцыі для праславянскай мовы першаснага значэння kruxъ ’хлеб’ гл. Мартынаў, Лекс. взаим., 87–88.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)