павеліча́льны, -ая, -ае.

1. Які служыць для павелічэння таго, што разглядаецца.

Павелічальнае шкло.

2. У граматыцы: звязаны з утварэннем назоўнікаў і прыметнікаў, якія абазначаюць большы памер прадмета ці большую ступень якасці, а таксама эмацыянальныя адносіны (напр.: дамішча, велічэзны). Павелічальныя суфіксы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сакрэ́тнасць ж. Vertráulichkeit f - (канфідэнцыяльнасць); Gehéimhaltung f - (засакрэчванне); Gehéimhaltungsgrad m -(e)s (ступень сакрэтнасці)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

conferee

[,kɑ:nfəˈri:]

n.

1) удзе́льнік канфэрэ́нцыі

2) асо́ба, яко́й дае́цца ўзнагаро́да, ступе́нь

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

энтузія́зм

(гр. enthusiasmos)

высокая ступень натхнення, душэўны ўздым.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

бакала́ўр, ‑а, м.

1. Даўней у заходнееўрапейскіх і рускіх універсітэтах (цяпер у Англіі) — першая вучоная ступень. У 1506 годзе Ф. Скарына атрымаў вучоную ступень бакалаўра філасофіі. □ Просты салдат, які .. ў перапынках роздуму пілікаў на губным гармоніку, быў вучоным чалавекам. Пасля ён гаварыў, што рыхтаваўся на бакалаўра мастацкіх навук. Ракітны.

2. У сучаснай Францыі і некаторых іншых краінах — асоба, якая скончыла сярэднюю школу.

[Лац. baccalaureus.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нулявы́, ‑ая, ‑ое.

Які раўняецца нулю (у 1, 2 знач.). Нулявая ступень. Нулявая тэмпература. Нулявы канчатак слова.

•••

Нулявая стрыжка гл. стрыжка.

Нулявы ўзровень гл. узровень.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Rángstufe

f -, -n

1) чын, зва́нне, клас

2) ступе́нь

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Gípfelpunkt

m -(е)s, -e вышэ́йшая ступе́нь [пункт], кульмінацы́йны пункт

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

graduíeren

vt

1) прысуджа́ць акадэмі́чную [вучо́ную] ступе́нь

2) градуі́раваць, калібрава́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

пака́зчык, -а, мн. -і, -аў, м.

1. У матэматыцы: паказчык ступені — лічбавае або літарнае абазначэнне, якое паказвае ступень, у якую ўзводзіцца дадзены лік або выраз.

2. Тое, па чым можна меркаваць пра развіццё і ход чаго-н.

Паказчыкі высокай культуры і адукаванасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)