misinterpret [ˌmɪsɪnˈtɜ:prɪt] v. няпра́вільна разуме́ць або́ тлума́чыць;

The president’s words were misinterpreted. Словы прэзідэнта былі вытлумачаны памылкова.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ǘberschwänglich

a празме́рны, бязме́рны (пра радасць і г.д.); экзальтава́ны (пра словы)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

гетэрафа́зія

(ад гетэра- + гр. phasis = маўленне)

разлад мовы, пры якім адны словы або гукі ўжываюцца замест іншых.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

прадукты́ўны

(лац. productivus)

1) плённы, здольны ствараць нешта каштоўнае;

2) здольны ўтвараць новыя словы (напр. п. суфікс).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

words

pl.

а) во́стрыя сло́вы або́ дыску́сія; сва́рка f.

б) сло́вы да пе́сьні

to be as good as one’s word — датрымо́ўваць абяца́ньне

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

nieparlamentarny

nieparlamentarn|y

нецэнзурны; непрыстойны;

~e wyrażenia — нецэнзурныя словы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

niesamodzielny

niesamodzieln|y

несамастойны;

wyrazy ~e грам. службовыя словы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

займе́ннік, -а, мн. -і, -аў, м.

У граматыцы: часціна мовы, якая ўключае словы, што не абазначаюць прадметаў, іх прымет, колькасці або парадку па падліку, а толькі паказваюць на іх.

Асабовыя займеннікі (я, ты, ён). Прыналежныя займеннікі (мой, твой, яго) і інш.

|| прым. займе́нны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сакаві́ты, -ая, -ае.

1. Які змяшчае шмат соку.

Сакавітыя суніцы.

Сакавітая трава.

2. перан. Яркі, свежы, каларытны.

Сакавітыя фарбы.

3. перан. Пра гук, голас: прыемны, звонкі, гучны.

С. смех.

4. перан. Пра словы, мову: трапны, вобразны.

Сакавітае слова.

Сакавітая мова вёскі.

|| наз. сакаві́тасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

брыдкасло́ўе, ‑я, н.

Брыдкія, непрыстойныя словы, выразы; лаянка. Гультайства, брыдкаслоўе, п’янства — усё гэта трапляла ў поле зроку сатырыка. Бугаёў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)