fałszywy
1. фальшывы, падроблены;
2. памылковы, няправільны;
fałszywy trop — фальшывы (няправільны) след;
3. няшчыры, крывадушны;
fałszywy świadek — ілжэсведка
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
odbicie
odbici|e
н.
1. адбіццё;
kąt ~a фіз. вугал адбіцця;
2. адлюстраванне, адбітак;
~e rzeczywistości — адлюстраванне рэчаіснасці;
teoria ~a філ. тэорыя адлюстравання;
3. перан. адбітак, след;
~e czasu — адбітак (след) часу;
4. водгук, водгулле;
5. навіг. адчальванне, адплыванне
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Spur
f -, -en
1) след, адбі́так
éiner ~ fólgen [náchgehen*], éine ~ verfólgen — ісці́ па сле́ду
éine ~ áufnehmen* — напа́сці на след, ісці́ па сле́ду
j-n auf j-s ~ bríngen* — наве́сці каго́-н. на чый-н. след
j-m auf der ~ fólgen — прасле́даваць каго́-н. па пя́тах, ісці́ сле́дам за кім-н.
auf fríscher ~ — па гара́чых сляда́х
álle ~en vertílgen [verwíschen] — заме́сці сляды́
j-n von der ~ ábbringen* — збіць каго́-н. з то́лку [панталы́ку]
2) чыг. каляц
3) лыжня́
éine ~ légen — пракла́дваць лыжнр
4) перан. след
kéine ~ ! — нічо́га тако́га!
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Карб ’гадавое кольца на розе каровы’ (З нар. сл.), карбы ’знакі на рагах у каровы’, ’зарубкі на бірках’ (З нар. сл.). Да ўкр. карб ’знак, след, зарубкі’, літ. kar̃bas ’зарубка’ і інш. — запазычанні з польск. karb ’зарубка’, якое ў сваю чаргу з с.-в.-ням. kërbe ’зарубка’ (Слаўскі, 2, 70). Гл. карбаваць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Тро́піць ‘шукаць след звяроў (аб сабаках)’ (Федар. 1), трапі́ць (тропі́ць) ‘гнацца па слядах’ (Ласт.). Параўн. укр. тропи́ти, рус. тропи́ть ‘ісці па слядах звяроў’, ‘вытоптваць сцежкі’, польск. tropić ‘ісці па слядах, віжаваць’. Прасл. *tropiti ‘тс’ — ад *tropъ > троп (гл.) (Фасмер, 4, 105; Борысь, 643; Скок, 3, 506; ЕСУМ, 5, 648–649). Гл. таксама трапі́ць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Éindruck
m -s, -drücke
1) ура́жанне
den ~ máchen — рабі́ць уража́нне
2) адбі́так, след
der ~ háftet — ура́жанне застае́цца ў па́мяці
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Fúßtapfen
m -s, - след нагі́
◊ in j-s ~ tréten* — ісці́ па чыі́х-н. сляда́х, браць пры́клад з каго́-н.
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
адзна́ка, -і, ДМ -на́цы, мн. -і, -на́к, ж.
1. Знак, метка, след, якія паказваюць на што-н.; запіс, штамп і пад., якія сведчаць што-н.
А. на карце.
А. ў дакументах.
2. Прыкмета, акалічнасць, па якіх можна вызначыць што-н.
Па ўсіх адзнаках ураджай будзе добры.
3. Асаблівасць, рыса, якімі асоба ці прадмет адрозніваюцца ад іншых асоб ці прадметаў.
Індывідуальная а. асобы.
4. Агульнапрынятае абазначэнне ацэнкі ведаў і паводзін навучэнцаў.
Атрымаць выдатную адзнаку.
5. Ганаровы знак, ордэн, медаль і пад.
Дыплом з адзнакай.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
заце́рціся, ‑труся, ‑трэшся, ‑трэцца; ‑тромся, ‑трацеся; пр. зацёрся, ‑церлася; зак.
1. Знікнуць, стаць нябачным, невыразным пад уздзеяннем трэння або якіх‑н. іншых прычын. След зацёрся. □ Акопы не зацёрліся, хоць параслі сасоннікам. Брыль.
2. Схавацца, забраўшыся ў натоўп, у групу людзей. Хлопец паспяшаўся зацерціся ў натоўпе. Мікуліч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
абню́хаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.
1. Панюхаць з усіх бакоў. Мядзведзіца, нібы скрозь сон, узняла галаву і абнюхала егера. В. Вольскі.
2. Знайсці, нюхаючы; знюхаць. Сабака абнюхаў след. // перан. Разм. Агледзець, абследаваць, выведаць, уважліва пазнаёміцца з чым‑н. [Грыцук:] — Першыя пойдзем мы. Абгледзім, абпюхаем. Навуменка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)