эта́п, ‑а,
1. Пункт на шляху руху войска, у якім ваеннаслужачыя забяспечваюцца начлегам, харчамі, фуражом.
2. У дарэвалюцыйнай Расіі — пункт для начлегу арыштанцкіх груп, а таксама ўвесь шлях іх руху да месца ссылкі.
3. Асобная частка чаго‑н.
4.
•••
[Фр. étape.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
раз’е́хацца, ‑едуся, ‑едзешся, ‑едзецца;
1. Пакінуць месца свайго знаходжання, ад’язджаючы ў розныя месцы — пра ўсіх, многіх.
2. Праязджаючы па адным шляху насустрач адзін аднаму, размінуцца.
3. Разысціся, рассунуцца ў розныя бакі (пра што‑н. звязанае, складзенае і пад.).
4.
5.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прасве́т, ‑у,
1. Светлая паласа, пляма, утвораная светлавымі праменямі на чым‑н. неасветленым.
2.
3.
4.
5. Падоўжная палоска на пагонах.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
тэ́рмін 1, ‑у,
1. Пэўны
2. Вызначаны час, пэўная дата, да наступлення якой павінна што‑н. адбыцца, закончыцца.
•••
тэ́рмін 2, ‑а,
1. Слова (або злучэнне слоў), якое дакладна абазначае пэўнае паняцце ў навуцы, тэхніцы, мастацтве і пад.
2.
[Ад лац. terminus — канец, мяжа.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Суткі 1 ’адзінка вымярэння часу, роўная 24 гадзінам; дзень і ноч’ (
Су́ткі 2, су́тачкі ’вузкі
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ты́сяча, ты́сеча, тысіча ‘лік і лічба 1000’, ‘колькасць, якая абазначаецца лічбай 1000’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
range
1)
2) дасяга́льнасьць, дальнабо́йнасьць
3) стрэ́льбішча
4) па́сьбішча
5) ланцу́г -а́
6) абша́р -у
7) кухо́нная пліта́
2.1) распасьціра́цца (у ме́жах ад чаго́ да чаго́)
2) цягну́цца
3) вандрава́ць
3.1) разьмярко́ўваць
2) выстро́йваць у рад; групава́ць
3) дасяга́ць
•
- at close range
- range of vision
- voice range
- out of range
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
смерць, ‑і;
1. Спыненне жыццядзейнасці, гібель арганізма; спыненне біялагічнага абмену рэчываў у арганізме або ў яго частцы.
2. Спыненне існавання чалавека ці жывёліны.
3.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
час, -у,
1. Бесперапынная і пастаянная змена мінут, гадзін, дзён
2.
3. Нейкі пэўны момант, у які што
4. Пара года, дня
5. Перыяд, эпоха ў гісторыі або жыцці чалавека, народа, дзяржавы.
6. Зручны момант, спрыяльная пара для чаго
7. У філасофіі: адна з асноўных аб’ектыўных (разам з прасторай) форм існавання матэрыі.
8. У граматыцы: катэгорыя дзеяслова, якая выражае адносіны дзеяння або стану да моманту гаворкі або да якога
Мясцовы час — час, які ўстанаўліваецца для пэўнага геаграфічнага пояса, раёна, для пэўнай мясцовасці.
Адзін час — на працягу нейкага часу; некалі, даўней.
Ад часу да часу; час ад часу — калі-нікалі, зрэдку.
Без часу — заўчасна, не пражыўшы адведзены час.
Да часу —
1) часова;
2) раней тэрміну.
З часам — у будучым, некалі.
На скорым часе — неўзабаве, хутка.
На часах — на апошнім месяцы цяжарнасці (пра жанчыну).
Па часе — пасля таго, як ужо што
Тым часам — адначасова з гэтым, у той самы момант.
У добры час — пажаданне поспеху, удачы каму
У свой час —
1) некалі, калісьці, раней, у мінулым;
2) своечасова, калі ў чым
У час — своечасова, у патрэбны момант.
Час не чакае — нельга далей адкладваць, трэба спяшацца з выкананнем чаго
Час прабіў — прыйшла, настала пара для чаго
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
stretch
1) расьця́гваць
2) праця́гваць
3) распро́стваць (пле́чы, ру́кі)
4) праця́гваць, вы́цягваць
5) наця́гваць (струну́)
6)
1) цягну́цца, займа́ць прасто́р
2) паця́гвацца
3) расьця́гвацца
1) прасьця́г -у
2)
3) разьмі́нка f
4)
5) расьця́гваньне
•
- stretch one’s legs
- stretchable
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)