баво́ўнішча, ‑а, н.

Поле, якое было пад бавоўнікам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бура́чышча, ‑а, м.

Поле, на якім раслі буракі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

забаранава́цца, ‑нуецца; зак.

Паддацца баранаванню. Поле добра забаранавалася.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

infertile

[ɪnˈfɜ:rtəl]

adj.

1) неўрадлі́вы, неўраджа́йны (по́ле)

2) бяспло́дны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

пало́ць, палю́, по́леш, по́ле; палі́; по́латы; незак., што.

Ачышчаць ад пустазелля або выдаляць яго адкуль-н.

П. грады.

П. макрыцу.

|| зак. вы́палаць, -лю, -леш, -ле; -латы.

|| наз. по́ліва, -а, н.

|| прым. пало́льны, -ая, -ае (спец.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аняме́лы, -ая, -ае.

І. Які стаў нямым, страціў здольнасць гаварыць.

2. Які стаў нерухомым.

А. стан.

3. Ціхі, пазбаўлены якіх-н. гукаў.

Анямелае поле.

4. Які страціў адчувальнасць, здранцвелы.

Анямелыя ногі.

|| наз. аняме́ласць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́макліна ж., разг. (место на поле, на котором вымокли посевы) вы́мочка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ні́ва ж.

1. (поле) ни́ва, па́шня;

2. перен. ни́ва, по́прище ср.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абло́г м., абло́га ж.

1. с.-г. (даўно не аранае поле) Bráche f -, -n;

по́ле пад абло́гам bráchliegendes Feld, Bráchacker m -s, -äcker, Bráchfeld n -(e)s, -er

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

малаўрадлі́вы, ‑ая, ‑ае.

Недастаткова ўрадлівы. Малаўрадлівая глеба. Малаўрадлівае поле.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)