Úmfeld
n -(e)s, -er спец. навако́лле, бліжэ́йшае по́ле
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Kámpfstätte
f -, -n
1) арэ́на барацьбы́
2) по́ле бі́твы
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Áckerland
n -(e)s -länder(eien) по́ле, ралля́, во́рыва
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Прастапо́ліца ’не зарослае (лесам або кустамі) поле’ (карэл., Нар. словатв.), прастапо́льніца ’поле, на якое ніколі не клалі гной’ (Скарбы). Польск. prostopole ’поле на лясной паляне, з якога звычайна быў добры ўраджай’. Да про́сты і поле, складанае, аформлена суфіксам ‑іца. Сюды ж прастапо́лё ’неўрадлівае поле’ (слонім., Сцяшк.), прастапо́ль ’няўгноеная глеба’ (ваўк., Сл. ПЗБ). Магчыма, адлюстроўвае сістэму падсечна-агнявога земляробства, параўн. ст.-бел. полѧ простого моркгъ (Статут 1588); славен. prosto polje ’адкрытае, чыстае поле’, г. зн. ’ляда’, а таксама ў песні: Ой, у полі‑прастаполі / Там зрадзіла проса (Песні Беласточчыны. Мн., 1997, 503). Гл. Цыхун, Зб. Абрэмбскай-Яблонскай, 53.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Перапо́лы ў выразе: пераполае поле ’поле, якое ніколі не апрацоўвалася’ (Ян.). Відаць, са стараж.-рус. прѣполый ’зусім пусты’, параўн. ст.-рус. переполье ’дзікае поле’ (1665 г.), переполейцо (1640 г.) ’тс’. Да пера- і полы (гл.). Параўн. таксама перапалявіца (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
канюшы́нны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да канюшыны. Канюшыннае насенне. Канюшынная атава. // Засеяны канюшынай. Канюшыннае поле.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
напало́ць, ‑палю, ‑полеш, ‑поле; зак., чаго.
Полючы, вырваць нейкую колькасць пустазелля, непатрэбных раслін. Напалоць кош пустазелля.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
паддо́следны, ‑ая, ‑ае.
Такі, на якім ці над якім праводзяцца розныя доследы. Паддоследная мыш. Паддоследнае поле.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прася́нішча, ‑а, н.
Поле, з якога сабраны ўраджай проса або на якім папярэдняй культурай было проса.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пшані́чышча, ‑а, н.
Поле, з якога сабраны ўраджай пшаніцы або на якім папярэдняй культурай была пшаніца.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)