Пячка́р (печка́р) ’пячнік’. Ад пе́чка (гл. печ) па тыпу лажкар ’майстар па вырабу ложак’ і пад., параўн. аналагічнае балг. печка́р ’чалавек, які робіць ці рамантуе печкі’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
accomplished [əˈkʌmplɪʃt] adj.
1. уме́лы; майстэ́рскі; кваліфікава́ны; даскана́лы;
an accomplished violinist выда́тны/цудо́ўны скрыпа́ч;
an accomplished poet ма́йстар паэты́чнага сло́ва
2. вы́хаваны, культу́рны
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
arcymistrz
м.
1. выдатны (вялікі) майстар;
2. шахм. гросмайстар
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Omnis musae mancipium
Служка любой музы (г. зн. майстар на ўсе рукі).
Служитель любой музы (т. е. мастер на все руки).
бел. Майстар ‒ залатыя рукі. І шытае, і поранае ведае. І швец, і жнец, і на дудзе ігрэц. Умее блыху падкаваць.
рус. Мастер на все руки. И швец, и жнец, и в дуду игрец. У Лёвки всё ловко.
фр. Serviteur de toute muse (Служитель любой музы).
англ. Somebody is a good hand at any job (Умелец на все руки).
нем. Er möchte jeder Laus einen Stelzen machen und jeder Gans ein Hufeisen anlegen (Ему хотелось бы каждой вши сделать ходули, каждого гуся подковать).
Шасцімоўны слоўнік прыказак, прымавак і крылатых слоў (1993, правапіс да 2008 г.)
Вяро́вачнік ’майстар, які ўе вяроўкі’ (БРС), рус. верёвочник: урал. ’той, хто цягне невад з вады’, гур’еўск. ’уладарнік невада’. Бел. лексема ўтворана ад прыметніка вяровачны і суф. ‑нік.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
workman
[ˈwɜ:rkmən]
n., pl. -men
1) працаўні́к, рабо́тнік -а m.
2) рабо́тнік -а m.
3) ма́йстар свае́ спра́вы
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
шкларэ́з, ‑а, м.
1. Рабочы, які займаецца рэзкай шкла.
2. Спец. Інструмент для рэзання шкла. — Гэта не ножык, гэта шкларэз. З алмазам на канцы, — гаворыць майстар. Нядзведскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Мастачанне (гумар.) ’майстраванне’ (Юрч.), маста́чны ’майстэрскі, умелы, адмысловы’ (Яруш.). Рус. арханг., вяц. маста́чить ’кеміць у якой-небудзь справе, мець кемнасць, цямлівасць’, тамб. мастачи́на ’добры майстар, вялікі мастак’. Да маста́к (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Масты́ріць ’мастачыць, нешта рабіць арыгінальнае’ (мсцісл., З нар. сл.). Рус. кастр., курган. мастырить ’майстраваць што-небудзь’. Бел.-рус. ізалекса. Утворана ад пск., цвяр. масте́рить пры ад’ідэацыі насты́рны. Да ма́йстар (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Léhrmeister
m -s, -
1) ма́йстар у вучэ́бнай майстэ́рні
2) перан. наста́ўнік
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)