1. Палажыць куды‑н. так, што цяжка знайсці. [Тамаш:] — Дзе ж ты, сынку, запалкі падзеў?Чорны.// Схаваць, некуды звесці. [Дзеці:] — Куды нашых настаўнікаў падзелі?Сабаленка.
2. Змясціць куды‑н., знайсці для каго‑, чаго‑н. месца сховішча, прытулак і пад. Юзя не ведала, дзе падзець драбавік.Бажко.— Вось забралі цябе ў палон, душылі голадам — і маўчаў. Уцёк і ўсё тваё ўцякло з табой. А я куды ўцяку? Дзе іх падзену? — бацька паказаў на прыціхлых дзяцей, якія ўважліва слухалі гаворку дарослых.Навуменка.// Зрасходаваць, патраціць; выкарыстаць. [Чарняхоўскі] не ведаў, куды падзець энергію, якая бурліла ў ім.Мележ.Але прыходзілі доўгія зімнія вечары. Куды было падзець гэты вольны час?Колас.
•••
Не ведаць (не знаць), куды (дзе) вочы падзецьгл. ведаць.
Не ведаць (не знаць), куды (дзе) рукі падзецьгл. ведаць.
Не ведаць (не знаць), куды (дзе) сябе падзецьгл. ведаць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пазаса́джваць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак.
1.што. Засадзіць чым-н. усё, многае.
П. клумбы кветкамі.
2.каго. Пасадзіць прымусова ўсіх, многіх куды-н. (разм.).
3.каго за што. Прымусіць займацца чым-н. усіх, многіх (разм.).