я не хачу́ табе́ зла ich wünsche dir nichts Böses;
сацыя́льнае зло soziáles Übel;
◊ кора́нь зла die Wúrzel des Übels;
вы́рваць зло з ко́рнем das Únkraut [Übel] mit der Wúrzel áusreißen*;
з двух зол выбіра́ць ме́ншае von zwei Übeln das kléinere wählen
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Закаса́ць ’загнуўшы, узняць адзенне ўверх’. Рус.паўд.-зах.зака́сывать, укр.закаса́ти з польск.zakasać ’тс’ (Слаўскі, 2, 92); у польск. слове вылучаецца прэфікс za‑; кораньkas‑/kos‑ не захаваўся ў бел., але шырока прадстаўлены ў рус. (касаться, коснуться) і ўкр. (дыял.). Фасмер, 2, 206, 346. Такі ж характар мае падкасаць. Гл. часаць, кахаць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Немаве́дама ’невядома’ (Сл. ПЗБ), німаве́дама ’тс’ (Янк. 1; бых., Янк. Мат.; Бяльк.). У Насовіча яшчэ як спалучэнне няма́ ве́дама, дзе ве́дама (вѣдомо) ’паведамленне’, да ве́даць. Той жа дзеяслоўны корань прадстаўлены ў німаве́д ’невядома’ (рэч., Карскі 2-3, 78), немове́дкі, немове́дзь ’тс’ (ТС), нымови́дь ’невядома, надта, неверагодна, страх, цуд’ (Клім.; кобр., Нар. лекс.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Паўмі́ць ’падумаць, уцяміць, зразумець’ (Юрч.; бялын., Янк. Мат.). Да па‑ (< прасл.po‑) і ⁺уміць < ⁺ум ’розум’ < прасл.итъy роднаснага з літ.aumuö ’розум’, усх.-літ.aumenis ’памяць’, отепа, отупе, omenis ’свядомасць, пачуццё’ < і.-е.*ай‑ (гэты корань і ў прасл.aviti sę > (зʼ)явіцца, ихо > вуха) (Фасмер, 4, 161; Скок, 3, 544).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Судо́м наз. ’нешта нядобрае, непрыемнае’: судом ее возьмі (ТС). Верагодна, да ўкр.судо́ма ’сутарга, курч’, судо́мити ’курчыць, зводзіць сутаргай’. Украінскае слова, на думку Варбат (Этимология–1981, 21–22), працягвае прасл.*sǫdoma, якое з і.-е.*som‑dhə‑m, дзе *som‑ > *sǫ‑, корань‑dhə‑ (гл. дзець) і суф. ‑m‑. Аб іншых версіях гл. несудомны.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Жа́лаванне (ТСБМ). У 60‑х гадах XIX ст. з рус.жалование ’тс’ (Гіст. лекс., 238). Ст.-рус.жалование ’падарунак’ ад жаловати ’аказваць міласць, жалець’, якое мае той самы корань, што жаль (гл.). Значэнне ’плата за працу, што выдаецца ў вызначаны тэрмін’ атрымала ў XVIII ст. (Булахоўскі, 3, 367–368; Гарбачэвіч, РР, 1967, 5, 41–42).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Замгнуць ’задрамаць на адно імгненне, сплюшчыць вочы, засынаючы’ (ТСБМ). Рус.варонеж.замгну́ть ’тс’, укр.замгну́ти ’задрамаць ненадоўга’ (Грынч.), славен.zamígniti ’злёгку задрамаць’. Усх.-слав. формы адлюстроўваюць *за‑мьг‑ну‑ти, дзе кораньмьг‑ з чаргаваннем галоснага; гл. міг. Славен. форма з іншай ступенню чаргавання, як і чэш.zamihnouti se ’рынуцца, з’явіцца на імгненне’, утварылася аўтаномна.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Мацяры́нка1, матэрынка, мацеры́нка ’мацярдушка звычайная, Origanum vulgare L.’ (Анох., бяроз., Нар. лекс.; Мат. Гом., Ян., ТС). Узнікла ў выніку намінацыі словазлучэння з прыметнікам мацерына. Матывацыя — гл. мацярдушка.
Мацяры́нка2, матері́нка ’гусялапка звычайная, Alchemilla vulgaris L.’ (лельч., Бейл.). Намінізаваная калька з ням.Mutterkraut ’расліна мацерын корань, які немкі ўжывалі супраць бясплоднасці’ (Махэк, Jména, 109).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ру́хаць1 ’перамяшчаць’, ’прыводзіць у рух, прымушаць дзейнічаць’, ’кранаць’ (ТСБМ). Параўн. укр.ру́хати ’перамяшчаць’, польск.ruchać ’тс’, славен.rúhati ’перамяшчаць, трасці’. Прасл.*ruxati, суадноснае з *rušiti, гл. рушыць. Той жа праславянскі корань, што і ў рух (гл.). Сюды ж руха́вы ’хуткі, рухлі́вы ’тс’.