Разм. Недарослы з-за дрэннага догляду, запушчанасці; зачахлы, здрабнелы. На сялянскіх вазах дзядзькі прадавалі вялую бульбу, кавалак тонкага сала, закажанелае парася.Дамашэвіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
скол, ‑у, м.
1. Месца, дзе адкалоўся, скалоўся кавалак чаго‑н. Скол на камені.
2.зб. Тое, што сколата, сколатыя кавалкі чаго‑н. Ледзяны скол.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Валю́шка ’кавалак гліны’ (Жд.). Валюшка < *валюша ’тое, што валяюць, валяецца’, якое да валяць ’паварочваць з боку на бок’; параўн. рус.катыш ’кавалак скачанага хлеба’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
пліта́, -ы́, ДМ пліце́, мн. пліты і (з ліч. 2, 3, 4) пліты́, пліт, ж.
1. Плоскі прамавугольны кавалак металу, каменя або іншага матэрыялу.
Гранітная п.
2. Кухонная печ з канфоркамі.
Газавая п.
Кухонная п.
|| памянш.плі́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
абло́мак, -мка, мн. -мкі, -мкаў, м.
1. Абламаны, адбіты кавалак чаго-н.
А. граніту.
А. цаглянай сцяны.
2.перан. Тое, што засталося з ранейшых часоў, мінулага перыяду.
Абломкі старога свету.
|| прым.абло́мачны, -ая, -ае (спец.).
Абломачныя горныя пароды (пароды, якія складаюцца з абломкаў больш старажытных горных парод).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
пу́га, -і, ДМ пу́зе, мн. -і, пуг, ж.
Прымацаваны да палкі кавалак спецыяльна звітай вяровачкі або сырамяці, якім паганяюць жывёлу.
Раменная п.
◊
Як пугаю па вадзе (разм.) — без пэўнага выніку, без знаку.
|| памянш.пу́жка, -і, ДМ -жцы, мн. -і, -жак, ж.
Слаўную пужку звіў.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ху́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так, ж.
Кавалак тканіны ці вялікага палатна звычайна квадратнай формы, які завязваюць на галаву, шыю ці накідваюць на плечы.
Пуховая х.
Завязаць хустку.
|| памянш.ху́стачка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.
|| прым.ху́стачны, -ая, -ае.
Хустачная тканіна.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
шмато́к, -тка́, мн. -ткі́, -тко́ў, м.
1. Абрэзак, абрывак скуры, тканіны і пад.
Ш. матэрыі.
2. Жмут чаго-н.
Ш. поўсці.
3. Невялікі кавалак, камяк чаго-н.; нязначная колькасць чаго-н.
Ш. сала.
Сям-там тырчалі шматкі сухой травы.
|| прым.шмато́чны, -ая, -ае ішматко́вы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
nugget
[ˈnʌgɪt]
n.
1) камя́к -а́m., камячо́к -ка́, кава́лак -ка m.
2) самаро́дак зо́лата
3) не́шта ва́ртаснае
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Пе́лец ’маленькі кавалак сала’ (лун., Шатал.), пе́лесць ’пласт (мяса, сала)’ (Нас.). Відазмененае пад уплывам польск.połeć усходне-славянскае полътъ ’кавалак’. Гл. полць; магчымы ўплыў папярэдняга слова.