мажлі́васць, ‑і, ж.

Разм. Тое, што і магчымасць. Яшчэ будучы хлапчуком, .. [Азаркевіч] пасвіў авечкі ў сваёй вёсцы.., каб зарабіць кавалак хлеба і мець мажлівасць зімою вучыцца. Гурскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

напая́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; зак., што і чаго.

Паяннем прырабіць, прымацаваць што‑н. да чаго‑н. Напаяць кавалак металу. // Прыпайваючы, падоўжыць што‑н. Напаяць капец восі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

угнаі́ць, угнаю, угноіш, угноіць; зак., што.

Унесці ў глебу ўгнаенне (у 2 знач.), зрабіць угноеным. І гэты кавалак [поля] пусты, але ж яго хоць угнаіць можна. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

утачы́ць ​1, утачу, уточыш, уточыць; зак., што.

Сточваючы, звузіць шырыню (ляза).

утачы́ць ​2, утачу, уточыш, уточыць; зак., што.

Шыючы, уставіць кавалак матэрыі. Утачыць клін у рукаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

штры́пка ж (кавалак тасьмы) Stríppe f -, -n, Steg m -(e)s, -e;

штаны́ са штры́пкамі Stéghose f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

osełka

ж.

1. асялок, тачыла, брусок;

2. кавалак масла (авальнай формы)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

płat, ~u

м.

1. кавалак, кусок; акравак;

płat mięsa — кавалак мяса;

2. паласа; палоса; участак;

3. ав. крыло;

4. анат. доля;

płat płucny — доля лёгкага

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

вэ́люм

(лац. velum = заслона)

кавалак тонкай празрыстай тканіны, прымацаваны да вянка або жаночага капелюша, як частка шлюбнага (белы) або жалобнага (чорны) убору.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

глы́ба, ‑ы, ж.

Вялікі бясформенны кавалак, абломак цвёрдага цела. Гранітная глыба. Глыба лёду. □ Летні сад над Нявою, агні над Фантанкай, Медны коннік на глыбе, залочаны шпіль... Звонак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

барві́сты, ‑ая, ‑ае.

З моцнай барвовай афарбоўкай. Я з ім падружыў на вячэрніх прывалах, Калі пры агні, у лясочку барвістым, Мне лыжку давалі і хлеба кавалак. Лужанін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)