эргано́міка

(ад гр. ergon = работа + nomos = закон)

галіна ведаў, якая вывучае чалавека і яго дзейнасць ва ўмовах сучаснай вытворчасці з мэтай аптымізацыі прылад, умоў і працэсу працы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

úmstoßen

* vt

1) пераку́льваць, абаро́чваць

2) абвярга́ць

3) адмяня́ць, скасо́ўваць (закон)

ein Úrteil ~ — юрыд. касава́ць [скасава́ць] прысу́д

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

forceful

[ˈfɔrsfəl]

adj.

1) по́ўны сі́лы; мо́цны, магу́тны

2) дзе́йны, эфэкты́ўны, мо́цны, які́ ў сі́ле (пра зако́н); які́ ро́біць ура́жаньне, уража́льны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

legislate

[ˈledʒɪsleɪt]

1.

v.i.

выдава́ць зако́ны

2.

v.t.

пастанаўля́ць, прыма́ць пастано́ву

The council legislated a new law — Ра́да прыняла́ но́вы зако́н

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

аўтано́мія

(гр. autonomia, ад autos = сам + nomos = закон)

1) права насельніцтва якой-н. часткі дзяржавы самастойна вырашаць справы ўнутранага кіравання; самакіраванне;

2) здольнасць асобы прымаць самастойныя рашэнні.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

przestępować

незак.

1. пераступаць;

z nogi na nogę — пераступаць з нагі на нагу;

2. парушаць (закон)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

pięść

pięś|ć

ж. кулак;

walka na ~ci — кулачны бой;

prawo ~ci — закон мацнейшага, права кулака

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ciążenie

ciążeni|e

н.

1. фіз. прыцяжэнне;

prawo powszechnego ~a — закон сусветнага прыцяжэння;

2. прыцягненне; цяга

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

nullify

[ˈnʌlɪfaɪ]

v., -fied, -fying

1) прызнава́ць нява́жным, касава́ць, анулява́ць

to nullify a law — скасава́ць зако́н

2) рабі́ць бескары́сным, пазбаўля́ць значэ́ньня; адкліка́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

transgress

[trænsˈgres]

v.t.

1) паруша́ць (зако́н, пра́віла)

2) пераступа́ць

to transgress the bounds of good taste — пераступі́ць мяжу́ до́брага то́ну

3) грашы́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)