dyplomatka

ж.

1. дыпламат (жанчына); перан. тактоўная жанчына; дыпламатка;

2. мужчынскае паліто

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

кале́га м. ж. Kollége m -n, -n (мужчына), Kollégin f -, -nen (жанчына)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ардэнано́ска, ‑і, ДМ ‑цы; Р мн. ‑сак; ж.

Разм. Жанчына, узнагароджаная ордэнам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

како́тка

(фр. cocotte)

жанчына лёгкіх паводзін, якая жыве на ўтрыманні палюбоўнікаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

сіві́ла

(гр. sibylla = прарочыца)

жанчына-прарочыца ў старажытных грэкаў, рымлян, яўрэяў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

мізагіні́ст

(ад гр. miseo = ненавіджу + gyne = жанчына)

жанчынаненавіснік.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

okrutnica

ж. вылюдак (жанчына); мучыцелька

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

sekutnica

ж. сварлівая жанчына; ведзьма

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

siłaczka

ж. асілак (жанчына); здаравячка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

laureatka

ж. лаўрэат (жанчына); лаўрэатка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)