расчу́ліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак., каго-што.

Выклікаць пачуццё ўсхваляванасці, замілавання, жалю. Клопаты сына так расчулілі маці, што яна ажно заплакала. Сіняўскі. Маркотная думка адгукнулася ў грудзях вострым болем, расчуліла да слёз. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

канцэ́пцыя

(лац. conceptio)

1) сістэма поглядаў, спосаб разумення якіх-н. з’яў (напр. к. вучонага);

2) асноўная думка чаго-н. (напр. к. твора).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

шызафрэні́я

(ад гр. schizo = раздзяляю, расшчапляю + phren = розум, думка)

псіхічнае захворванне, якое характарызуецца паступовым зніжэннем разумовай дзейнасці і парушэннем звязнасці псіхічных працэсаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Eráchten

n -s ду́мка, меркава́нне

méines ~s — па-мо́йму, на мой по́гляд

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

афо́рміцца сов., в разн. знач. офо́рмиться;

ду́мка яшчэ́ не ~мілася — мысль ещё не офо́рмилась;

а. на рабо́ту — офо́рмиться на рабо́ту

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

жа́хнуць сов., однокр., прост. жа́хнуть, ба́хнуть, ба́цнуть

жахну́ць сов. ужасну́ть;

ду́мка аб сме́рці ~ну́ла яго́ — мысль о сме́рти ужасну́ла его́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

palpitation [ˌpælpɪˈteɪʃn] n. звыч. pl. palpi tations мо́цнае сэрцабі́цце;

The thought of flying gives me palpitations. Думка пра палёт выклікае ў мяне моцнае сэрцабіцце.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Асна́ч ’плытагон, сплаўшчык’, асна́к (Янк. БП) ’тс’. Рус., укр. оснач, ст.-рус. осначь ’тс’; рус. арханг. таксама пераносна ’легкадумны чалавек’. З остьнъ ’вастрыё’, ’бусак’ (> асон, гл.) + суфікс ‑ачь (остьнъ мае той жа корань *akʼ‑, што востры, гл.) ці ‑акъ (Супрун, Веснік БДУ, 1971, 1, 72–73). Думка Даля пра паходжанне ад снасть, оснастка, а таксама думка Мацэнауэра, 12, 173 (гл. таксама Міклашыч, 4; Бернекер, 32; Фасмер, 3, 162), пра паходжанне ад гоц. asneis ’падзёншчык’ непераканаўчыя.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пазаляца́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Заляцацца да каго‑н. на працягу нейкага часу. Ніколі ў Жарнавіка не нараджалася думка пазаляцацца да.. [Сашы]. Пестрак. [Зянон:] — Маладая прыгожая бабка. Да такой бабкі яшчэ і пазаляцацца не грэх. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спусто́шанасць, ‑і, ж.

Стан маральнага бяссілля; душэўная пустата. «Дождж абмывае вызваленую зямлю», — падумаў Раманенка, і гэтая думка вывела яго з таго настрою душэўнай спустошанасці, якая заўладала ім, калі ён убачыў, што Галіна памірае. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)