Прысохнуць да чаго‑н. — пра ўсё, многае, прысохнуць у многіх месцах. Асабліва многа было гліны на абцасах. Папрысыхала — не аддзярэш.Арабей.Твар у Грышука худы і няголены, заляпаны ніткамі твані, сям-там папрысыхалі на ім дробныя зялёныя кружочкі водарасцяў.Ракітны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
аме́ці, ‑яў; адз.няма.
Дробныя кавалачкі саломы, каласоў, мякіны і пад., што абмятаюцца з зерня ў час малацьбы. [Анюта:] — Я пабегла амецяў курам набраць — хай бы перабіралі.Лобан.У варыўні кацёл умураваны, там грэецца вада, і ён, Юзік, вялікімі каўшамі вару аблівае амеці.Баранавых.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
crumble
[ˈkrʌmbəl]1.
v.t.
1) крышы́ць, раскры́шваць, расьціра́ць на дро́бныя кава́лкі, раздрабля́ць
2) разбура́ць, разьбіва́ць, ні́шчыць
2.
v.i.
1) крышы́цца
2) абсыпа́цца
3) распада́цца, разва́львацца (пра мур)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
таласа́Дробныя хвалі на вадзе; зыб (Слаўг.). Тое ж тамаса́, валва́ (Ашм., Лід.), тусме́нь (Ветк.), плесь (Смален.Дабр.).
□в. Таласкоўшчына Тал.
Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)
сесто́н
(ад гр. sestos = прасеяны)
дробныя арганізмы (планктон), якія насяляюць тоўшчу вады, а таксама завешаныя ў вадзе неарганічныя і арганічныя часцінкі (дэтрыт).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
статалі́ты
(ад гр. statos = які стаіць + -літ)
1) тое, што і аталіты;
2) дробныя рухомыя крухмальныя зярняты ў клетках растучых частак раслін.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
хандрафо́ры
(н.-лац. chondrophora)
атрад марскіх кішачнаполасцевых жывёл падкласа гідроідных; прадстаўлены адзіночнымі буйнымі плаваючымі паліпамі, на якіх развіваюцца дробныя паліпы і медузы.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
дро́бязь, ‑і, ж.
1.зб. Невялікія прадметы; дробныя рэчы. Сталыя гандляркі на ўсе галасы расхвальвалі свой тавар: рознае жалезнае ламачча, іголкі, ніткі, усякую іншую дробязь.Лынькоў.А маці скрыню пакавала І дробязь розную збірала.Колас.//Дробныя жывыя істоты. У чарацяным гушчары шчабеча ды шастае нейкая птушыная дробязь.Брыль.
2.зб.Дробныя манеты. [Хлопчык] дастаў жменю дробязі і адлічыў некалькі манет.Курто.Мужчына.. дакурыў, памацаў у кішэнях і, напэўна не знайшоўшы дробязі, дастаў з бумажніка новенькі рубель.Корбан.
3. Падрабязнасць, дэталь. Страшэнны рогат стаяў у гэтым, такім знаёмым да самых дробязей, кабінеце.Лынькоў.Паэта цікавілі і хвалявалі ўсе дробязі вясковага жыцця.Кухараў.// Што‑н. нязначнае, малаважнае, не вартае ўвагі. Вой з дэсантам быў у параўнанні з гэтым боем дробяззю.Мележ.— Дамашнія спрэчкі і ўсё іншае .. не мае ніякай вартасці; усё гэта дробязь.Чорны.У цёткі Аўгінні было цяпер шмат работы, і ёй не было калі зважаць на такую дробязь, як парадак у хаце.М. Стральцоў.
•••
Разменьвацца на дробязігл. разменьвацца.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
карабе́йнік, ‑а, м.
Даўней — дробны гандляр, які разносіў па вёсках свае тавары (мануфактуру, кнігі, дробныя рэчы асабістага ўжытку і інш.). Праходзілі праз Пасадзец розныя людзі: дзегцяры,.. карабейнікі-пешаходы.Бядуля.А ў кузаве сапраўды поўна тавараў, больш, чым у таго карабейніка ў вядомай рускай песні.«Звязда».
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
выпа́рына, ‑ы, ж.
1. Тое, што і выпарэнне (у 2 знач.). Гэты дым асаджвалі ранкавыя туманы, але як толькі ўздымалася сонца над лесам, едкія выпарыны цягнуліся зноў.Пестрак.
2. Пот, які выступае па целе. Худзенькі.. тварык [Віці] пакрыўся выпарынай, над губой блішчэлі дробныя кропелькі поту.Стаховіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)