трёпка ж.

1. (действие) трапа́нне, -ння ср., дра́нне, -ння ср.; бузава́нне, -ння ср.; ля́панне, -ння ср., паля́пванне, -ння ср.; см. трепа́ть 2, 4, 5, 6;

2. (побои) разг. лупцо́ўка, -кі ж., біццё, -цця́ ср.; (нагоняй) наганя́й, -ня́ю м.; чос, род. чо́су м., дыхт, род. ды́хту м.;

зада́ть (дать) трёпку (кому-л.) даць ды́хту (чо́су) (каму-небудзь);

трёпка не́рвов ту́занне не́рваў; ад’яда́нне вантро́баў.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

газ I (род. га́зу) м. газ;

прыро́дны г. — приро́дный газ;

уду́шлівы г. — уду́шливый газ;

слёзатачы́вы г. — слезоточи́вый газ;

бало́тны г. — боло́тный газ;

вуглякі́слы г. — углеки́слый газ;

гарчы́чны г. — горчи́чный газ;

грыму́чы г. — грему́чий газ;

іне́ртныя ~зы — ине́ртные га́зы;

ча́дны г. — уга́рный газ;

даць г.дать газ;

зба́віць г. — сба́вить газ;

на по́ўным ~зе — на по́лном га́зе (газу́)

газ II (род. га́зу) м., текст. газ

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

усу́нуць сов.

1. вдви́нуть; всу́нуть;

у. шуфля́ду ў стол — вдви́нуть я́щик в стол;

2. вдеть;

у. ні́тку ў іго́лку — вдеть ни́тку в иглу́;

3. всу́нуть, засу́нуть;

у. руку́ ў кішэ́нь — всу́нуть (засу́нуть) ру́ку в карма́н;

4. вста́вить;

у. пяро́ ў ру́чку — вста́вить перо́ в ру́чку;

5. (засунуть куда-л. край чего-л.) запра́вить;

6. разг. (дать в руки) су́нуть;

у. свой нос — су́нуть свой нос

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

шча́сце ср.

1. в разн. знач. сча́стье; (везение — ещё) уда́ча ж.;

вы́пала ш. — вы́пало сча́стье;

пажада́ць ~ця — пожела́ть сча́стья (уда́чи);

2. блаже́нство;

3. (благоденствие) благополу́чие;

на ш. —: а) (чтобы везло) на сча́стье; б) вводн. сл. к сча́стью, по сча́стью, на сча́стье;

даць руку́ на ш.дать ру́ку на сча́стье;

на маё (тваё, яго́ і г.д.) ш. — на моё (твоё, его́ и т.д.) сча́стье;

невялі́кае ш.! — невелико́ сча́стье!

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

бой (род. бо́ю) м.

I в разн. знач. бой;

абаро́нчы б. — оборони́тельный бой;

наступа́льны б. — наступа́тельный бой;

сустрэ́чны б. — встре́чный бой;

даць б.дать бой;

прыня́ць б. — приня́ть бой;

узя́ць без бо́ю — взять без бо́я;

б. гадзі́нніка — бой часо́в;

у стрэ́льбы пра́вільны б. — у ружья́ пра́вильный бой;

б. бараба́на — бой бараба́на;

бой-ба́ба — бой-ба́ба;

бо́ем спра́вы не нала́дзішпосл. бо́ем де́ла не испра́вишь

II (битое стекло, посуда и т.п.) бой

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

по́водI м. (зацепка) зачэ́пка, -кі ж.; прычы́на, -ны ж., падста́ва, -вы ж.; вы́падак, -дка м.; разг. наго́да, -ды ж.;

по́вод для ссо́ры зачэ́пка для сва́ркі;

придира́ться по вся́кому по́воду чапля́цца з любо́й наго́ды;

э́то не причи́на, а по́вод гэ́та не прычы́на, а зачэ́пка;

кассацио́нный по́вод прычы́на для каса́цыі;

дать по́вод даць падста́ву;

по по́воду (чего) нако́нт (чаго), у су́вязі з чым;

без вся́кого по́вода без дай-прычы́ны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

слеза́ сляза́, -зы́ ж.;

крокоди́ловы слёзы кракадзі́лавы слёзы;

проли́ть слезу́ пралі́ць (пусці́ць) слязу́;

осуши́ть слёзы (кому-л.) уце́рці слёзы (каму-небудзь);

сквозь слёзы праз слёзы;

лить слёзы ліць слёзы;

дать во́лю слеза́м даць во́лю сляза́м;

зали́ться слеза́ми залі́цца сляза́мі;

слеза́ми облива́ться сляза́мі абліва́цца;

глота́ть слёзы глыта́ць слёзы;

утопа́ть в слеза́х заліва́цца сляза́мі;

слёзы подступи́ли к го́рлу слёзы падступі́лі да го́рла;

отолью́тся (чьи) слёзы (кому) адалью́цца (чые) слёзы (каму).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

адпра́віць сов.

1. отпра́вить, отосла́ть;

а. пасы́лку — отпра́вить (отосла́ть) посы́лку;

2. (направить) отпра́вить;

а. дзяце́й у ла́гер — отпра́вить дете́й в ла́герь;

3. (дать распоряжение к отходу) отпра́вить;

а. цягні́к — отпра́вить по́езд;

4. (заставить уйти) отосла́ть;

а. дзяце́й дадо́му — отосла́ть дете́й домо́й;

5. (рекомендовать навести справку) отосла́ть;

а. да першакрыні́цы — отосла́ть к первоисто́чнику;

6. (переслать) отпра́вить, препроводи́ть;

а. дакуме́нты — отпра́вить (препроводи́ть) докуме́нты;

7. (богослужение) соверши́ть;

а. на той свет — отпра́вить на тот свет; отпра́вить к пра́отцам

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

круг (род. кру́га)

1. м., в разн. знач. круг;

вы́разаць к. з кардо́ну — вы́резать круг из карто́на;

выратава́льны к. — спаса́тельный круг;

к. развіцця́ — круг разви́тия;

2. (окольный путь) круг, крюк;

пайшо́ў не той даро́гай і зрабі́ў вялі́кі к. — пошёл не той доро́гой и сде́лал большо́й крюк;

квадрату́ра кру́га — квадрату́ра кру́га;

к. кровазваро́ту — круг кровообраще́ния;

паля́рны к. — поля́рный круг;

на к. — (в среднем) на круг;

зага́нны к. — поро́чный круг;

даць к.дать крю́ку

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

Тума́к1 ‘удар па патыліцы’ (Нас., Шат., Байк. і Некр.; брагін., Нар. словатв.), ‘моцны ўдар’ (в.-дзв., хойн., Шатал.), ‘удар кулаком’ (зах.-пал., Бел. дыял. 3, Растарг.), ‘кухталь’ (Некр. і Байк., Яўс., Юрч. Фраз. 2, Мат. Гом.), тума́ка ‘тс’: даў яму тумаку (Бел. літ. XIX ст.), тумакі́ ‘штуршкі, кухталі ў спіну ці ў бокі’ (Мядзв.). Укр. тума́к ‘штуршок, кухталь’, рус. тума́к ‘удар, штуршок кулаком’. Слова няяснага паходжання, асабліва з улікам тумак2 і тумак3. Фасмер (4, 119) не прымае прапанаваную Патабнём (РФВ, 4, 213) і Гараевым (380) версію пра сувязь з літ. stùmti (з s‑mobile) ‘штурхаць, біць, рухаць, замыкаць на засаўку’, а таксама з марыйск. tumak ‘дубіна’ (Маркаў, РФВ, 73, 102). Сувязь з укр. товкмачити ‘біць, калаціць, трэсці’ (ЕСУМ, 5, 674), а таксама з рус. токма́чить ‘біць, таўчы’ выглядае больш прывабнай (гл. такмачы). На базе фразеалагізма рус. дать по шапке ‘пабіць’ Арол (4, 116) збліжае з тат. tumag ‘шапка’.

Тума́к2 ‘дурань, недалёкі чалавек’ (Юрч. Фраз. 2), ‘някемлівы чалавек’ (Мат. Гом.), ‘дурань, цёмны неадукаваны чалавек’ (Яўс., ТС), ‘тупы, неразвіты чалавек’ (беласт., Сл. ПЗБ), ‘дурань, тупіца’ (Рэг. сл. Віц.), ‘недарэка’ (Руб.), ‘тупы, абмежаваны чалавек’ (Юрч. Вытв.), тумачо́к, тумачо́чак ‘дурань, недалёкі чалавек’ (Юрч. СНЛ). Параўноўваюць з рус. разан. тумата́ ‘слепата, цемната’ і далей праз апошняе значэнне да ‘неразвітасць, неадукаванасць, дурасць’, што не выключае сувязі з марыйск. тума́к ‘дубіна’ (Жураўлёў, Язык и миф, 120). Грунтуючыся на рэканструкцыі рус. дыял. тума́ ‘лухта, глупства, дзіва’ (Даль), укр. тума́ ‘хмуры, маўклівы чалавек’, як *top‑ma ‘тупы розум, тупы чалавек’ < *topiti ‘рабіць тупым’, Ліўканен (Отглаг. сущ., 169) мяркуе пра зыходнае значэнне ‘тупы розум’. Сюды ж таксама славен. túmpast ‘тупы, недалёкі’ (Сной₂, 791), якое выводзіцца са славен. tȍp < прасл. *tǫ̑pъ ‘тупы, неразумны, абмежаваны’.

Тума́к3 ‘помесь зайца-беляка з зайцам-русаком’ (ТСБМ), ‘фарбаванае футра зайца’ (там жа), ‘звярок, пушыстую шкуру якога вырабляюць на каўняры’ (Нас.). Укр., рус. тума́ ‘метыс, напаўрускі-напаўтатарын, паўукраінец-паўтурак’, укр. тума́ ‘жывёла змешанай пароды’, тум ‘свойская жывёла палепшанай пароды’, тума́к ‘помесь беляка і русака’, ‘фарбаванае футра зайца’, ‘куніца лясная, Martes martes L.’, рус. тумак ‘метыс’, ‘падфарбаванае футра зайца’, ‘сібірскі тхор’, польск. tumak ‘куніца’, tumaki ‘футра з куніцы’ (запазычаны праз рус. мову). Запазычанне з цюркскіх моў, параўн. тат. тӯма ‘прыплод’, ‘нашчадак’, канцавое ‑к мяркуецца з цюрк. tuma‑g у якасці памяншальнага суфікса, гл. Анікім 565; іншыя меркаванні ў Фасмер, 4, 119; ЕСУМ, 5, 674; Шыпава, Сл. тюрк., 333–334; Дабрадомаў, Этимология–1970, 103–115.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)